علت و درمان خانگی برای رفع التهاب دهان و زبان در کودکان و بزرگسالان

التهاب دهان

التهاب دهان ,التهاب دهان و زبان,التهاب دهانه معقد,التهاب دهانه معده,التهاب دهانه وازن,التهاب دهان و لثه,التهاب دهانه رحم و حاملگی

توضیحاتی در مورد التهاب دهان

استوماتیت التهاب دهان است. استوماتیت به غشاهای مخاطی که پوست نازک پوشانندۀ سطح داخل دهان هستند، لطمه می‎زند. غشاها مخاط محافظ و همچنین جدار داخلی سیستم گوارش را از دهان تا مقعد تشکیل می‎دهند. استوماتیت نوعی از موکوزیت است، اختلالی که به عنوان درد یا التهاب غشاء مخاطی تعریف می‎شود. موکوزیت یک عارضۀ نسبتاً شایع شیمی‎ درمانی و اشعه درمانی است. این اختلال می‎تواند به داخل لب‎ها، چانه، لثه، زبان و گلو آسیب برساند. استوماتیتی که برگشت کننده و شامل زخم‎های دهانی است استوماتیت آفت عودکننده (RAS) نامیده می‎شود و با توجه به اینکه 5 تا 25 درصد جمعیت آمریکا به نوعی مبتلا به آن هستند شایع‌ترین شکل بیماری‎هایی است که به ناحیۀ دهان آسیب می‎زنند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب دهان صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

التهاب دهان چیست

استوماتیت به معنی التهاب دهان است که ممکن است فراگیر باشد و مخاط دهان، لب ها، زبان و کام را درگیر کند و یا از نوع استوماتیت آفتی باشد.

التهاب دهان یا استوماتیت

استوماتیت به معنی التهاب دهان است که ممکن است فراگیر باشد (مخاط دهان، لب ها، زبان و کام را درگیر کند) یا از نوع استوماتیت آفتی باشد. البته شایع ترین التهاب دهانی، استوماتیت آفتی است. انواع دیگر استوماتیت، معمولا بعد از رادیوتراپی در داخل دهان ایجاد می شوند. در افرادی که مشکلات بدخیمی سر و گردن دارند و تحت رادیوتراپی هستند، بعد از مدتی مخاط دهان دچار سوزش، زخم و قرمزی می شود که می تواند عوارض بدی به جای بگذارد. نوع سوم استوماتیت که می توان در این طبقه بندی به آن اشاره کرد، استوماتیتی است که ناشی از ویروس ها از جمله ویروس تبخال به نام هرپتی فرم است و معمولا در بچه ها و گاه در بزرگسالان اتفاق می افتد. این سه نوع از شایع ترین انواع استوماتیت ها هستند که نوع ویروسی آن از همه شایع تر است.

علائم التهاب دهان

بیمار مبتلا به استوماتیت چه علایمی دارد و چه مدت طول می کشد تا این علایم برطرف شوند؟ بستگی دارد بیمار به کدام یک از انواع این بیماری مبتلا شده باشد. اگر استوماتیت ناشی از ویروس باشد شامل قرمزی و ورم لثه است و بیشتر در کودکان 2 تا 3 ساله دیده می شود. زخم هایی که بیشتر روی لثه ایجاد می شود دردناک است و کودک نمی تواند تغذیه کند و باعث بیقراری و گریه کودک می شود. این بیماری خود به خود و بعد از گذشت دوره خاصی که معمولا یک هفته یا کمتر است از بین می رود. استوماتیتی که ناشی از رادیوتراپی و به قول عوام به دنبال برق گذاشتن به وجود می آید، باعث بروز قرمزی و سوزش دهان و بروز زخم هایی در دهان می شود و غذاخوردن را با مشکل مواجه می کند. در واقع می توان گفت تا زمانی که رادیوتراپی ادامه دارد،این مشکل هم وجود دارد. معمولا بعد از اتمام دوره رادیوتراپی، 2 تا 3 هفته طول می کشد تا آنها کاملا بهبود یابند. در استوماتیت آفتی زخم هایی گرد یا بیضی شکل، زردرنگ یا خاکستری با حاشیه قرمز و تا حدی برجسته و بیشتر در جلوی دهان یا پشت لب، در کف دهان، زیر و کناره های زبان ایجاد می شوند. آفت ها انواع مختلفی از جمله انواع کوچک و بزرگ دارند و علایم التهابی از خود نشان می دهند.

درمان التهاب دهان

چگونه می توان آنها را درمان کرد؟ آیا نیاز به درمان خاصی دارند؟ درمان استوماتیت با توجه به نوع آن متفاوت است. نوع ویروسی آن هیچ درمانی نمی خواهد. اگر در کودکان باشد، فقط چون کودک بیقراری می کند، ممکن است والدین را دچار اضطراب و نگرانی کند. کافی است به آنها اطمینان داد که علایم خودبه خود از بین می روند. در مورد نوعی که ناشی از رادیوتراپی است بهتر است از دهانشویه استفاده شود. دهانشویه های زیادی امروزه در بازار موجود است که بدون نسخه هم قابل خریداری است. انواعی که دارای ماده ای به نام بنزین آمید است این علایم را کمتر می کند. در مورد استوماتیت آفتی هم می توان از یک قاشق شربت دیفن هیدرامین فقط به عنوان دهانشویه استفاده کرد و با آن دهان را شستشو داد. پمادهای کورتیکواستروییدی نیز گاهی استفاده می شود که دوره آفت را کمتر می کند و مشکل بیمار را از بین می برد.

التهاب دهان و عوامل خطر

آیا عوامل خطری وجود دارد که احتمال استوماتیت را افزایش دهد؟ گاهی آلرژی های غذایی در ایجاد استوماتیت های ناشی از آفت موثر هستند، مخصوصا مواد خوراکی که در آنها از گندم استفاده شده است. مصرف بیش از حد غذاهای تند به مخاط دهان آسیب می رسانند و مخاط را از حالت طبیعی نرم خارج می کنند که باعث کاهش مقاومت مخاط به میکروب ها، عوامل سرطان زا و عفونی می شود کم خونی هم ممکن است در بروز استوماتیت آفتی دخیل باشد. ضعف سیستم ایمنی نیز عامل خطر دیگری برای بروز استوماتیت آفتی است. ارث هم در بروز آن دخیل است. در استوماتیت ویروس هرپتی فرم که بیماری مسری است، باید به بیماران سفارش کرد که با دیگران روبوسی نکنند و خصوصا با کودکان تماس پوستی نداشته باشند.

التهاب دهان و رژیم غذایی

آیا رژیم غذایی خاصی را به این افراد پیشنهاد می کنید؟ مصرف ویتامین آ و مواد غذایی حاوی این ویتامین در ترمیم مخاط دهان کمک کننده است و التهاب را کاهش می دهد. این افراد باید از مصرف مواد غذایی تند یا شور که باعث بروز سوزش می شوند خودداری کنند. مصرف بیش از حد غذاهای تند به مخاط دهان آسیب می رسانند و مخاط را از حالت طبیعی نرم خارج می کنند که باعث کاهش مقاومت مخاط به میکروب ها، عوامل سرطان زا و عفونی می شود. به همین دلیل در جوامعی که مصرف غذاهای تند در آنها رایج است، احتمال بروز استوماتیت و سرطان های دهان در حدود 40 تا 50 درصد بیشتر از سایر جوامع است.

انواع التهاب دهان

دو نوع اصلی استوماتیت وجود دارد: زخم‎های دهان این زخم‎ها همچنین به عنوان زخم‎های آفت شناخته می‌شوند و از شایع‎ترین علل استوماتیت هستند. این زخم‎ها به رنگ سفید یا زرد رنگ پریده با حلقه‎های بیرونی قرمز رنگ ظاهر می‎شوند. زخم‎های دهان می‎توانند به صورت منفرد یا خوشه‎ای بروز کنند و معمولاً در قسمت داخلی لب‎ها یا چانه یا روی زبان ظاهر می‌شوند. زخم‎های دهان به دردهای گذرا اما شدید منجر می‎شوند. در موارد کوچک، که معمول‎تر است، زخم‎ در طول 4 تا 14 روز بهبود پیدا می‎کند. در موارد شدیدتر، که برای یک دهم کل موارد لحاظ می‎شود، زخم‎ها می‎توانند تا 6 هفته ادامه داشته باشند. هر کس ممکن است به زخم دهان مبتلا شود، با وجود این احتمال ابتلاء به این زخم‎ها در زنان در دوران نوجوانی و سال‎های بیست زندگی بیشتر است. این بیماری می‎تواند در میان اعضاء خانواده ادامه داشته باشد، اما مسری نیست. تاول تبخالی تاول‎های تبخالی جراحت‎های کوچک و دردناک و پر از مایع هستند که معمولاً روی لب یا در اطراف آن و نزدیک حاشیۀ دهان بروز می‎کنند. این بیماری که بر اثر ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) بروز می‎کند در عین حال به عنوان استوماتیت تبخالی نیز شناخته می‎شود. فرد ممکن است پیش از بروز زخم‎ها دچار یک حس مور مور یا سوزش و همچنین حساسیت به درد شود. تاول تبخالی حول یک جرب زردرنگ خشک و پوسته پوسته می‎شود. تاول‎های تبخالی 5 تا 7 روز ماندگاری دارند و می‎توانند دوباره ظاهر شوند. این زخم‎ها در عین حال بسیار واگیردار هستند. استوماتیت بر مبنای ناحیۀ آسیب دیده در دهان به دسته‌بندی‎های مختلفی قابل تقسیم است: • چلیت – که به معنی التهاب لب‎ها و اطراف دهان است • گلوسیت – که به معنی التهاب زبان است • گینگیویت – که به معنی التهاب لثه‎ها است • فارنژیت – که به معنی التهاب پشت دهان است

علت التهاب دهان

استوماتیت می‎تواند بر اثر طیفی از عوامل مختلف که همزمان با همدیگر همپوشانی دارند بروز کند. اغلب اوقات این بیماری به علت زخم، عفونت، آلرژی یا بیماری‌های پوستی بروز می‎کند. شایع‎ترین علل عبارتند از: • صدمۀ ناشی از اتصال بد دندان مصنوعی یا پروتز دندان، گاز گرفتن بخش داخل چانه، زبان، لب و عمل جراحی • درمان‎های سرطان یا شیمی‎درمانی • عفونت ویروسی مثل تبخال • عفونت قارچی مثل برفک • هر وضعیت مرتبط به خشکی دهان • کشیدن سیگار یا جویدن تنباکو مثال‎های دیگر شامل موارد زیر است: • عفونت‎های باکتریایی • عفونت‎های واگیردار جنسی • ضعف یا کمبود سیستم ایمنی • تحریک ناشی از مواد شیمیایی قوی • استرس • برخی بیماری‎ها نظیر بیماری بهجت، بیماری کرون، و لوپوس • داروها شامل داروهای سولفا، داروهای ضد صرع، و برخی انواع آنتی‎بیوتیک • کمبودهای غذایی • واکنش‎های آلرژیک • سوختگی ناشی از غذاها و نوشابه‎های داغ برای درمان کامل استوماتیت شناخت علت بروز آن اهمیت دارد.

التهاب دهان و تشخیص آن

تشخیص کاملاً وابسته به علت ایجاد استوماتیت است. بررسی‎های مرتبط شامل معاینۀ جسمانی است، زیرا دکتر از طریق معاینه به اطلاعات بسیاری در مورد ظاهر و توزیع زخم‎ها دست پیدا می‎کند. دیگر تست‎ها شامل موارد زیر هستند: • سواب، هم باکتریایی و هم ویروسی • خراش بافت یا استفاده از سواب برای عفونت‎های قارچی • بیوپسی • آزمایش خون • تست پچ برای شناسایی آلرژی دکتر همچنین به تاریخچۀ پزشکی بیمار رجوع می‎کند تا ببیند که آیا داروی فعلاً مورد استفاده یا قبلی سبب بروز استوماتیت شده است یا خیر. دکتر همچنین در مورد تاریخچۀ روابط جنسی فرد و سیگاری بودن وی سؤال می‎کند. بیماری‎های دیگر می‎توانند سبب استوماتیت شوند، بنابراین تحقیق و تشخیص به دکتر در مورد صحت درمان اطمینان می‎دهد.

التهاب دهان و درمان آن

دمان استوماتیت به علت بروز بیماری بستگی دارد. درمان ریشه‎ای بیماری مهم است زیرا استوماتیت بر اثر موارد زیر ایجاد می‎شود: • آلرژی: اگر استوماتیت ناشی از آلرژی باشد، آنگاه دکتر در جستجوی نوع آلرژی خواهد بود و به رفع آثار آن می‎کوشد. • عفونت: اگر استوماتیت ناشی از عفونت باشد ممکن است بسته به نوع عفونت نیازمند درمان و داروهای تخصصی باشد. • بیماری: اگر یک بیماری خاص علت استوماتیت باشد، دکتر شناسایی بیماری و درمان آن را هدف قرار می‎دهد. • کمبود غذایی: دکتر می‎تواند مشکلات تغذیه‎ای را با دارو و رژیم غذایی هدف قرار دهد.

التهاب دهان و درمان موضعی

مشخص شده است که درمان‎های موضعی که به طور مستقیم در ناحیۀ پوست اعمال می‎شوند درد را تخفیف داده و سرعت التیام را بالا می‎برند. انواع درمان‎های موضعی شامل موارد زیر است: • کورتیکوستروئیدهای موضعی: در اغلب موارد به صورت محلول شستشو استفاده می‎شوند و با تخفیف علایم به فرد امکان غذا خوردن، نوشیدن، و صحبت کردن بدون احساس درد و ناراحتی را فراهم می‎کنند. • آنتی‎بیوتیک‎های موضعی: این داروها اغلب به صورت ژل یا محلول شستشو وجود دارند و دارای ترکیبات ضد التهابی و آنتی‎بیوتیک هستند. • بی‎حس کننده‎های موضعی: اینها از جمله داروهای بی‎حس کننده هستند، و برای تسکین موقت درد به طور مستقیم در ناحیۀ زخم استفاده می‎شوند. • کانکا: یک محصول غیر نسخه‎ای که یک لایۀ حایل برای زخم‎های دهان ایجاد کرده و باعث تسکین موقت درد می‎شود.

التهاب دهان و پیشگیری

برخی پرهیزهای اولیه برای توقف بازگشت استوماتیت وجود دارد که مثال‎هایی از آنها شامل موارد زیر است: • استفاده از دهان‎شویه‌های ضد عفونی و غیر الکلی • درمان خشکی دهان مزمن • استفاده از مسواک نرم • داشتن تغذیۀ کامل و سیراب نگه داشتن بدن • مراقبت دندان‎پزشکی منظم

درمان خانگی آفت دهان

برگ ریحان : برگ ریحان تازه را بجوید. این کار را دوبار در روز تکرارکنید، هر بار می‌توانید ۳ تا ۵ برگ ریحان را بجوید. این روش را تا درمان آفت ادامه دهید. پیاز : پیاز را به شکل خام بخورید. می‌توانید همراه غذا و به عنوان چاشنی از آن استفاده کنید. پیاز به دلیل داشتن سولفور در درمان آفت دهان بسیار مؤثر است. گوجه‌فرنگی : می‌توانید در سالاد از آن استفده کنید یا بطور جداگانه بطور روزانه مصرف کنید. روش دیگر قرقره کردن آب گوجه‌فرنگی است. دو تا سه بار در روز این کار را انجام دهید و تا درمان آفت ادامه دهید.قرقره کردن آب گوجه‌فرنگی در درمان آفت دهان موثر است دمنوش گل‌همیشه بهار: می‌توانید به صورت دهان شویه نیز این دمنوش را قرقره کنید. برای تهیه دمنوش کمی از گیاه خشک را در آب بجوشانید. برای دهان شویه صبر کنید دمنوش سرد شود و پس از آن قرقره کنید. پودر زردچوبه : کمی پودر زردچوبه را با یک قاشق غذاخوری گلیسیرین مخلوط کنید تا به شکل خمیری درآید. این خمیر را مستقیماً بر روی زخم بگذارید. می‌توانید به جای گلیسیرین از آب استفاده کنید. روغن نعناع : روغن نعناع را مستقیماً بر روی زخم‌ها استفاده کنید تا درد آن کاهش یابد. می‌توانید دوباردر روز این کار را انجام دهید. سعی کنید روغن نعناع حداقل ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی زخم‌ها باقی بماند، سپس دهان را با آب شستشو دهید. ماست و پنیر محلی : ماست درمان مؤثری برای آفت دهان است. خوردن ماست دوبار در روز یا خوردن ترکیب موز و ماست برای صبحانه در بهبود آفت مفید است. پنیر محلی نیز مفید است.آب پرتقال : خوردن آب پرتقال تازه (۳ تا ۴ نوبت در روز) می‌تواند به درمان زخم آفت کمک کند. جالب است بدانید که یکی از دلایل بروز آفت دهان، کمبود ویتامین C‌ است. آب پرتقال تازه سرشار از ویتامین C است و استفاده روزانه‌ی آن، ویتامین C‌ مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند. شیرِ نارگیل : از شیرِنارگیل به عنوان دهان شویه، ۳ تا ۴ بار در روز استفاده کنید و تا بهبودی زخم‌ها ادامه دهید. می‌توانید مقدار کمی عسل را با شیرِنارگیل مخلوط کنید و از آن برای دهان‌شویه استفاده کنید.برای درمان آفت دهان, از شیرِنارگیل به عنوان دهان شویه استفاده کنید دوغ : به طور روزانه مصرف کنید. دوغ یکی از مؤثرترین روش‌های درمان آفت است. آب : به طور متناوب با آب سرد و گرم دهان را شستشو دهید. هر بار دو فنجان آب کافی است (یکی سرد، دیگری گرم). این درمان بسیار ساده و در دسترس است. شاه‌ توت : خوردن آب شاه‌توت، راه درمانی دیگری است که باعث کاهش درد و تحریک زخم‌های دهانی می‌شود. تخم گشنیز : یک قاشق از تخم گشنیز را در مقداری آب بجوشانید، پس از سرد شدن محلول، به عنوان دهان شویه از آن استفاده کنید. این کار را ۳ تا ۴ بار و تا بهبود زخم‌ها ادامه دهید. آلوئه ورا : آب آلوئه ورا را ۲ تا ۳ بار در روز قرقره کنید و تا بهبودی زخم ها ادامه هید.

بیشتر بخوانید : التهاب حلق ♥ التهاب حنجره ♥ التهاب لثه ♥ التهاب زبان ♥ آبسه دهان

علت و علائم و درمان التهاب حلق مزمن در کودکان و بزرگسالان

التهاب حلق

التهاب حلق ,علائم التهاب حلق,علت التهاب حلق,دلیل التهاب حلق,دلایل التهاب حلق,علل التهاب حلق,درمان التهاب حلق,التهاب حلق و درمان آن,بیماری التهاب حلق

توضیحاتی در مورد التهاب حلق

فارِنژیت (به انگلیسی: Pharyngitis) یا التهاب گلو، به عنوان یک علامت در بسیاری از بیماری‌های عفونی و التهابی دستگاه تنفس فوقانی دیده می‌شود. این علامت بسیار شایع می‌باشد. بسیاری از عوامل ویروسی و باکتریال و حتی غیرعفونی باعث فارنژیت می‌شوند. فارنژیت می‌تواند باعث ورم لوزه‌ها شود و گاه با تب و سرفه همراه است. در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب حلق صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

علل التهاب حلق و فارنژیت

باکتریایی شایع‌ترین نوع فارنژیت باکتریایی، فارنژیت استرپتوکوکی است. عامل ایجادکننده در فارنژیت استرپتوکوکی همانطور که از نامش پیدا است، یک باکتری به نام استرپتوکوک می‌باشد. استرپتوکوک باعث ایجاد گلودرد، قرمزی و اگزودا (پوشش زرد روی لوزه‌ها)، پتشی یا دانه‌های قرمز روی فضای خلفی حلق می‌شود. همراه با تب، بزرگ شدن غدد لنفاوی قسمت قدامی گردن، سردرد، دل درد و استفراغ هم وجود دارد. در این بیماری معمولاً سرفه، عطسه و آبریزش بینی فراوان وجود ندارد. تشخیص قطعی این بیماری با کشت حلق یا تست سریع ترشحات حلق از نظر وجود استرپتوکوک است. تست سریع به‌طور وسیع در دسترس پزشکان در ایران نیست و کشت حلق هم در صورت اعتماد به آزمایشگاه و بیمار باید انجام شود، بنابراین تشخیص فارنژیت استرپتوکوکی در ایران معمولاً بر اساس علائم بالینی انجام می‌شود. وجود استرپتوکوک در حلق انسان و رشد آن در صورت عدم درمان و کنترل بیماری، ممکن است منجر به تب روماتیسمی شود و از این نظر، درمان آن حائز اهمیت بسیار است. سایر علل عبارت‌اند از: دیفتری باکتری گونوکوک (باکتری مولد عفونت سوزاک) ویروسی اکثر عوامل ایجاد کنندۀ فارنژیت، ویروس‌ها هستند که می‌توانند با تب و ضایعات تاولی در ناحیه حلق و دهان، خستگی، عطسه و سرفه همراه باشند. این ویروس‌ها از گروه انتروویروس‌ها می‌باشند و می‌توانند ضایعات جلدی نیز ایجاد کنند. ویروس سرخک سایر ویروس‌های درگیرکننده دستگاه تنفس مثل رینوویروس (ویروس سرماخوردگی) و کروناویروس را نباید فراموش کرد. اینها می‌توانند مشکلاتی برای گوش و شش‌ها نیز ایجاد کنند. ویروس اپشتین بار (Epstein-Barr) نیز به عنوان یکی از علایم خود باعث ایجاد فارنژیت اگزوداتیو در ناحیه حلق می‌شود. ویروس هرپس سیمپلکس تیپ I (تبخال)، در صورت ایجاد عفونت اولیه ممکن است باعث ضایعات زخمی و تاولی در داخل دهان همراه با تب و بی‌اشتهایی شود. این ضایعات ممکن است حتی به کنار لب نیز تجاوز نمایند. درمان علامتی برای درد، التهاب شدید و درمان ضد ویروس در این گونه موارد انجام می‌شود. ویروس آبله مرغان عفونت‌های شدیدتر در ناحیه فارنکس می‌تواند به صورت ژنژیویت نکروزان اولسراتیو(ضایعات زخمی شوندۀ لثه‌ها) توسط عوامل بی‌هوازی دهان باشد و فرم شدیدتر آن آنژین لودویگ به صورت سلولیت در ناحیه قسمت فکی و زیرزبانی است که با درگیری عوامل بی‌هوازی همراه بوده و نیاز به بستری و درمان با آنتی‌بیوتیک وریدی دارد. قارچی کاندیدیازیس سایر کلامیدیا انگل توکسوپلاسما علل غیرعفونی مواد شیمیایی

علل التهاب حلق و فارنژیت مزمن

وجود عفونت پایدار در اطراف حلق (مانند ورم مخاط بینی مزمن، ورم لوزه مزمن، سینوزیت مزمن، عفونت دندانی، گلودرد مزمن) تنفس دهانی (مانند بسته شدن بینی به دلیل پولیپ، تومور یا بیرون زدگی دندان به سمت لب‌ها) حساسیت مزمن (مانند سیگار زیاد، جویدن تنباکو، خوردن غذاهای تند، مصرف زیاد الکل) آلودگی محیطی (محیط پردود یا هوای کثیف شهر) هوار کشیدن (باعث صدمه به حلق و حنجره و فارنژیت مزمن می‌شود)

درمان التهاب حلق و فارنژیت

در صورتی که منبع بیماری باکتریایی یا قارچی باشد از درمان با آنتی بیوتیک‌ها یا داروهای ضدقارچ استفاده می‌کنند. در صورتی که منبع بیماری ویروسی باشد درمان بسته به نوع ویروس متفاوت است. در درمان فارنژیت مزمن باید بیماری‌ای که موجب فارنژیت شده‌است پیدا شده و درمان شود. در درمان فارنژیت دانه‌دار گاهی از لیزر برای از بین بردن دانه‌های ته حلق استفاده می‌شود. نکتۀ قابل ذکر این است که بطور کلی در درمان فارنژیت‌ها از دگزامتازون استفاده نشود. چون اکثر عوامل ویرال در اثر تزریق این دارو شدت یافته علی‌رغم بهبود آنی و ظاهری بیمار طولانی شدن عفونت و دورۀ بیماری‌زایی را به‌دنبال دارد. عموم بیماران فردای پس از تزریق دگزامتازون از بدتر شدن علائم بالینی خود شکایت دارند. اما استفاده از ضد التهاب نظیر ناپروکسن یا تولمتین یا بروفن بلامانع است. از تجویز آسپیرین در دوران اپیدمی آنفلوآنزا بعلت احتمال ایجاد سندرم ری پرهیز شود

التهاب حلق یا گلودرد استرپتوکوکى

تقریباً یک‌نفر از هر ۱۰ آمریکائى سالانه مبتلا به گلودرد استرپتوکوکى (التهاب حلق، نوعى باکترى که باعث عفونت‌هاى مختلف از جمله عفونت حلق و لوزه‌ها مى‌شود -م). مى‌شود و ۴۰ میلیون نفر از بزرگسالان در اثر این عارضهٔ زمانى به پزشک مراجعه مى‌کنند. گلودرد علل متعددى دارد که براى اکثر آنها مراجعه به پزشک ضرورى نیست.

التهاب حلق و ویروس ها

بدون اغراق صدها ویروس مى‌توانند باعث بروز آنفلوانزا یا سرماخوردگى شوند و این بیمارى‌ها اغلب با گلودرد همراه است. اگر دچار گرفتگى و آبریزش بینی، عطسه، دردهاى عمومى همراه با گلودرد شدید، احتمالاً ویروس‌ها عامل بیمارى هستند به‌ویژه اگر تب بیمار کمتر از ۱۰۱ درجه فارنهایت (۳/۳۸ درجه سانتى‌گراد) باشد. این عفونت‌ها بسیار مسرى هستند و اغلب تعدادى ازا عضاء خانواده یا جامعه این علائم را نشان مى‌دهند. هنگامى که دستگاه ایمنى بدن شروع به ساختن پادتن‌هاى ضد ویروس مى‌کند بیمار بهبود مى‌یابد.

التهاب حلق و باکتری ها

شایع‌ترین عفونت باکتریائى حلق در اثر گروه خاصى از باکترى‌هاى استرپتوکوک ایجاد و منجر به گلودرد استرپتوکوکى مى‌شود. این عارضه با تب، قرمزى شدید حلق، دردهاى عضلانی، و تورم غدد لنفاوى گردن همراه است. این نوع عفونت باید با آنتى‌بیوتیک‌ها درمان شود زیرا با عوارض مهم و متعددى مثل آسیب دریچه‌هاى قلبى و کلیه‌ها، التهاب لوزه، ذات‌الرّیه، التهاب سینوس، و عفونت گوش همراه است. کشت از حلق معمولاً توسط پزشک انجام مى‌شود زیرا گلودرد استرپتوکوکى همیشه در معاینهٔ تنها مشخص نمى‌شود. به‌علت ماهیت شدیداً مسرى استرپتوکوک برخى از پزشکان هنگام بروز گلودرد استرپتوکوکى در یک فرد همهٔ اعضاء خانواده را درمان مى‌کنند.

التهاب حلق و لوزه‌

لوزه‌هاى طرفى حلق و لوزهٔ سوم (بافت لنفاوى در دیوارهٔ خلفى حلق-م). توده‌هاى کوچکى از غدد لنفاوى هستد که در پشت حلق قرار گرفته‌اند. آنها باکترى‌ها و ویروس‌ها را به دام مى‌اندازند. اگر لوزه‌ها عفونى شوند، پادتن‌هائى مى‌سازند که بقیهٔ قسمت‌هاى بدن را در مقابل تهاجم بعدى محافظت مى‌کنند. با وجود این لزوم این عمل حفاظتى در حدود سن سه سالگى خاتمه مى‌یابد. از این به بعد لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم عملکرد شناخته شدهٔ اندکى دارند، و در برخى افراد مى‌توانند منبع گلودرد عودکننده باشد و حتى باعث اختلال تنفس و بلع شوند. بنابراین علائم التهاب لوزه شبیه آنفلوانزا است و شامل تب، سردرد، دردهاى عضلانی، گلودرد و لرز مى‌گردد.

التهاب لوزه و درمان

در صورت بروز التهاب لوزه پزشک احتمالاً آنتى‌بیوتیک و مسکن (مثل استامینوفن) تجویز خواهد کرد. در گذشته اغلب براى جلوگیرى از عوارض بعدى مثل عفونت‌هاى گوش، تب رماتیسمی، و التهاب لوزهٔ مکرر برداشتن لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم از طریق جراحى انجام مى‌شد. ولى در حال حاضر معتقد هستند که این‌گونه عوارض نسبتاً غیرمعمول هستند و لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم ممکن است عملکردهاى دیگرى مثل جلوگیرى از حساسیت‌ها داشته باشند. عوارض عمل جراحى (خونریزى و مرگ و میر ناشى از بیهوشی) عمل برداشتن لوزه‌ها را به موارد نسبتاً اندکى محدود کرده است. همه در مورد عمل برداشتن لوزه هنگام ایجاد اختلال در تنفس و بلع اتفاق نظر دارند. سایرین لوزه‌بردارى را هنگامى‌که کودکان دو یا سه بار دچار گلودرد استرپتوکوکى در سال در ۲ تا ۳ سال متوالى شوند، پذیرفته‌اند ولى نظرات مختلف است. هنگام بروز علائم نشانه‌هائى مثل گلودردهاى عودکننده، عفونت‌هاى عودکنندهٔ گوش، تنفس دهانی، خرخر کردن، و اختلال در خواب براى کسب رهنمودهاى لازم به پزشک مراجعه کنید.

التهاب حلق و لوزه در کودکان

در کودکان سالم و طبیعی، لوزه ها تا سنین 7 تا 9 سالگی به تدریج بزرگ می شوند و پس از آن رفته رفته کوچک می گردند. التهاب لوزه اغلب در کودکان تا سن 8 سالگی همراه با التهاب حلق بروز می کند. هر دو این التهاب ها از عفونت ویروسی یا میکروبی از جمله مونونوکلئوز عفونی ناشی می شوند. التهاب حلق اغلب به صورت جزیی از سرماخوردگی روی می دهد و شایع ترین علت گلو درد می باشد. لوزه ها در دو طرف پشت حلق جای دارند و مانع از ورود باکتری های مهاجم از گلو به بدن می شوند و آن ها را به دام انداخته و از بین می برند. این وظیفه لوزه ها موجب می شود که خود لوزه ها متورم و عفونی شوند.التهاب حلق و التهاب لوزه علایم مشابهی دارند، با این تفاوت که علایم التهاب لوزه معمولا شدیدتر می باشند. نشانه های این بیماری عبارتند از: درد و التهاب حلق تب ناراحتی هنگام بلع در حدی که کودک خردسال ممکن است از غذا خوردن امتناع ورزد. بزرگ و دردناک شدن غدد گردن گوش درد در التهاب لوزه، قرمز شدن و تورم لوزه ها و گاهی رگه های زرد یا سفید عفونت بر روی آن ها دیده می شود. به ندرت ممکن است دور لوزه آبسه کند که در این صورت موجب تب بالا و افزایش اشکال در بلع می شود.

درمان التهاب حلق و لوزه در کودکان

پزشک پس از معاینه کودک در صورتی که احتمال عفونت میکروبی بدهد، آنتی بیوتیک تجویز می نماید. برای اطمینان از تشخیص ممکن است نمونه ای از مخاط گلو به آزمایشگاه ارسال شود. عمل جراحی لوزه ها تنها در سه مورد عفونت استرپتوکوکی مکرر و شدید لوزه ها، انسداد خیلی شدید به علت بزرگی لوزه ها و آدنوئید و آبسه لوزه ها حایز اهمیت است. در غیر از این موارد عمل جراحی و خارج کردن لوزه ها به هیچ وجه ضروری نیست. بر خلاف تصور عامه هرگز عمل جراحی بر لوزه ها در رفع مشکلات تغذیه ای کودک، لکنت زبان و عصبانیت او لزومی ندارد. می توانید به کودک شربت یا قطره استامینوفن جهت تسکین درد گلو بدهید و همچنین مایعات فراوان بنوشانید. علایم ظرف سه روز از بین می روند و در این مدت بیماری مسری است و کودک بیمار باید از کودکان دیگر دور نگه داشته شود.

همه چیز درباره التهاب حلق و فارنژیت

فارنژیت در اصطلاح پزشکی عفونت یا التهاب در پشت حلق (گلو) است که باعث ناراحتی ، درد گلو می شود. فارنژیت حاد در عرض سه تا هفت روز درمان می شود، در حالی که اگر مزمن باشد بیشتر از چند هفته طول میکشد عوامل خطر برای این عفونت عبارتند از سرماخوردگی یا آنفلوآنزا، تماس نزدیک با فرد مبتلا به گلو درد ، سیگار کشیدن، عفونت های سینوسی مکرر، آلرژی و هوای خشک. گلو درد شایعترین علامت است و می تواند خفیف یا شدید باشد. دیگر علائم فارنژیت بستگی به چگونگی التهاب گلو دارد که عبارتند از: گلودرد ، خارش، سرفه، عطسه، آبریزش بینی، تب، سردرد، درد مفاصل، درد عضلانی، بثورات بر روی پوست، تورم غدد لنفاوی در گردن، خستگی، مشکل در بلع و از دست دادن اشتها. در موارد نادر، گلودرد ناشی از یک عفونت باکتریایی می تواند به ورم لوزه، عفونت گوش، عفونت سینوس، آبسه گلو و آبسه لوزه پشت منجر شود. دراکثر موارد فارنژیت در عرض یک هفته بدون دارو خود به خود بهتر می شود. برخی از داروهای خانگی ساده می تواند به کاهش این بیماری و از بین بردن عفونت کمک کند

التهاب گلو و عسل

عسل درمان سنتی برای التهاب گلو است. مطالعات تایید کرده اند که عسل برای عفونت های تنفسی فوقانی در مقایسه با داروهای دیگر بهتر کار می کند. با توجه به ضد ویروس، ضد باکتری و ضد قارچ بودن خواص آن، حتی با عفونت مبارزه کرده وسریع درمان میکند مقدار مساوی از عسل و سرکه سیب را مخلوط کنید. یک قاشق غذا خوری از این مخلوط هر چهار ساعت برای تسکین درد مفید است روش دیگر، مخلوط یک قاشق چای خوری از عسل را در یک فنجان آب گرم مخلوط کنید. اضافه کردن نصف عدد آب لیموی تازه در طول روز جرعه جرعه از آن را بنوشید

التهاب گلو و زردچوبه

یکی دیگر از درمان عالی برای گلودرد زردچوبه است ، که دارای خواص ضد عفونی کننده و ضد التهاب قدرتمند است. در یک فنجان آب گرم نصف قاشق زردچوبه نصف قاشق چای خوری نمک ریخته. هر روز چند بار غرغره کنید همچنین می توانید نصف قاشق چای خوری زردچوبه و کمی پودر فلفل سیاه و سفید را در یک لیوان شیر گرم مخلوط کنید. جرعه ای از آن را به آرامی بنوشید. این نوشیدنی یک یا دو بار در روز برای بهبود سریع توصیه می شود

التهاب گلو و سیر

سیر با توجه به ضد التهابی، ضد ویروسی، ضد باکتری و ضد قارچ بودن ، یکی دیگر از درمان بسیار عالی برای گلودرد است. آلیسین ماده فعال موجود درآن به ویژه در مبارزه با میکروب بسیار عالی است. اضافه کردن چند قطره از روغن سیر به یک چهارم فنجان آب گرم . غرغره دو تا سه بار درروز به مدت چند روز توصیه می شود روش دیگر، اضافه کردن یک قاشق چای خوری سیر رنده شده، یک چهارم قاشق چای خوری دارچین و مقدار کمی از فلفل هندی به یک فنجان آب جوش. دو دقیقه بماند سپس دو بار در روز تا زمانی که حالتان خوب شده است این چای گیاهی را بنوشید شما همچنین می توانید سیر تازه را پوست بکنید، به قطعات کوچک خرد کنید بین دندان هایتان قرار دهید تا آلیسین آن آزاد شود. این کار را چند بار در روز انجام دهید بهبود میابید

بیشتر بخوانید : درد یک طرف گلو ♥ التهاب گلو ♥ گلودرد ♥ التهاب حنجره ♥ درد حلق

علت و علائم و درمان التهاب حنجره یا لارنژیت مزمن در کودکان

التهاب حنجره

التهاب حنجره ,التهاب حنجره در جدول,التهاب حنجره درحل جدول,التهاب حنجره (لارنژیت) چیست؟,التهاب حنجره درمان,التهاب حنجره مزمن,التهاب حنجره چیست

توضیحاتی در مورد التهاب حنجره

ملتهب شدن حنجره‌ که به سبب فشار آمدن به تارهای صوتی به وجود می‌آید با عنوان التهاب حنجره (لارنژیت) شناخته می‌شود. این بیماری معمولا به مدت چند هفته طول می‌کشد و می‌تواند کوتاه مدت یا حتی مزمن باشد. و اما نه! التهاب حنجره (لارنژیت) گلودرد نیست. شما در صورتی لارنژیت دارید که صدای‌تان را در نتیجه‌ی التهاب حنجره و تارهای صوتی از دست داده باشید. در اکثر موارد التهاب حنجره (لارنژیت) از نتایج استفاده‌ی نادرست از صدا یا خستگی بیش از حد تارهای صوتی یا یک عفونت تنفسی فوقانی است. در بعضی از موارد التهاب حنجره (لارنژیت) ممکن است نتیجه‌ی سیگار کشیدن بیش از اندازه نیز باشد. در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب حنجره صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

التهاب حنجره چیست

لارنژیت (انگلیسی: Laryngitis)، به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لارنژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد، لارنژیت حاد نامیده می‌شود و اگر بیشتر از ۳ هفته طول یکشد به آن لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معمولاً در میان‌سالی رخ می‌دهد و در مردان شایع‌تر از زنان است.

التهاب حنجره یا لارنژیت

لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد: عوامل غیر عفونی بازگشت اسید معده به مری آلرژی سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی استفادهٔ طولانی‌مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله‌گذاری نای عوامل عفونی لارنژیت ویروسی می‌تواند به‌وسیلهٔ عواملی چون ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروسها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید. لارنژیت باکتریایی، می‌تواند به‌وسیلهٔ این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت‌هایی که به‌وسیلهٔ باکتری رخ می‌دهند معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی قبلی هستند. لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند. لارنژیت گاهی ممکن است به سینه‌پهلو منجر شود.

التهاب حنجره و دود سیگار

دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحریک لارنژیت می‌شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می‌کند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می‌شود و در نتیجه کیفیت صدا نیز تغییر می‌کند

علائم التهاب حنجره

بد صدایی یا بی صدایی خشکی، سوزش و درد گلو سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است. دشواری در بلع احساس تورم در حنجره نشانه‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مانند سرفه تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسهٔ سینه، یا صورت تب خلط خونی تنگی نفس، به‌ویژه در کودکان افزایش بزاق دهان . در مراحل اولیه اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به‌ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شوند. 

التهاب حنجره و درمان

استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است. استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند. برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود. برای حنجره‌ای که به‌شدت ملتهب شده است، یک مرطوب‌کنندهٔ هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود، توصیه می‌شود. چنانچه عامل لارنژیت، بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهار کنندهٔ H2 (مانند رانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به‌منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شود. اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود. در التهاب حنجرهٔ ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است. اگر عامل لارنژیت، عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری ندارد. چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد می‌کنند.

التهاب حنجره و دارچین

در اکثر موارد لارنژیت یا التهاب حنجره فقط یک اذیت شدن ساده نیست بلکه دردناک هم هست. دارچین برای خلاص شدن طبیعی از دست لارنژیت یا التهاب حنجره به عنوان یک درمان خانگی کارآمد عمل می‌کند. این داروی گیاهی خواص ضد عفونی، ضد التهاب و ضد باکتری دارد، و درد گلوی‌تان را خیلی سریع فرو می‌نشاند. چطور آن را مصرف کنیم؟ یک قاشق چایخوری پودر دارچین را با سه قاشق چایخوری عسل مخلوط کنید. این مخلوط را به مدت ۱۰ دقیقه در آب بجوشانید و آن را سه بار در روز مصرف کنید.

التهاب حنجره و سیر

سیر یک خلط‌آور طبیعی و بهترین داروی لارنژیتی است که می‌توانید پیدا کنید. این ماده‌ی خوراکی خواص ضد میکروبی هم دارد که تقریبا بلافاصله باکتری‌ها و ویروس‌هایی را که عموما علت اصلی لارنژیت هستند می‌کشد و از بین می‌برد. چطور آن را مصرف کنیم؟: چند حبه سیر و عسل را در یک کاسه بسابید. از آن خمیر درست کنید. حداقل چهار بار در روز یک قاشق چایخوری از این مخلوط را با آب مصرف کنید. به جای آن می‌توانید 4 حبه سیر را خرد کنید. یک قاشق چایخوری روغن حیوانی را حرارت بدهید، و سیر را به مدت یک دقیقه در آن بپزید. برای طعم دادن به آن نمک اضافه کنید و این مخلوط را دو بار در روز بنوشید.

التهاب حنجره و شربت پیاز

اگر به دنبال یک درمان قوی برای معالجه‌ی لارنژیت یا التهاب حنجره هستید، لازم نیست به جایی خیلی دورتر از کابینت آشپزخانه‌تان نگاه بیندازید! تمام آنچه برای درمان یک مورد حاد التهاب حنجره(لارنژیت) نیاز دارید دو تا پیاز است. خواص ضدعفونی موجود در پیاز، باکتری‌ها و میکروب‌هایی را که باعث سرماخوردگی می‌شوند از بین می‌برد و از این طریق از میزان خشونت صدا کم می‌کند. چطور آن را مصرف کنیم؟: مقداری پیاز را خرد کنید و آن را در پنج لیوان آب بجوشانید. در یک لیوان آب ولرم، دو تا چهار قاشق چایخوری از این شربت را با یک قاشق چایخوری عسل و چند قطره آب لیموی تازه مخلوط کنید. این ماده‌ی نیروبخش را دو بار در روز مصرف کنید.

التهاب حنجره و آبلیمو

هیچ درمانی برای لارنژیت یا التهاب حنجره بهتر از آب لیمو نیست. در حالی که ممکن است بعضی‌ها اعتقاد داشته باشند آب این میوه‌ی کوچک درد گلو را تشدید خواهد کرد، قضیه کاملا برعکس است. آب لیمو در واقع یک درمان طبیعی فوق‌العاده برای لارنژیت یا التهاب حنجره است. ماهیتی اسیدی دارد و از این رو باکتری‌ها و ویروس‌هایی را که باعث این بیماری می‌شوند از بین می‌برد. این ماده مخاط را از خشکی در می‌آورد و تولید بزاق دهان را افزایش می‌دهد، در نتیجه به خیس نگه داشتن گلو کمک می‌کند. چطور آن را مصرف کنیم؟: آب لیمو را در یک لیوان آب گرم بریزید، و یک و نیم قاشق چایخوری نمک دریا به آن اضافه کنید. دوبار در روز این محلول را غرغره کنید.

التهاب حنجره و عسل

عسل در مبارزه با آکنه، بهبود وضع خواب، و حتی کاهش آلرژی فوق‌العاده عمل می‌کند. ظاهرا، از این جزء اصلی آشپزخانه می‌توان برای درمان خانگی لارنژیت یا التهاب حنجره استفاده کرد. از این درمان می‌توان همزمان با اکثر درمان‌های فوق‌الذکر، یا به تنهایی، استفاده کرد. در کنار داشتن خواص ضد باکتری، عسل با عفونت مبارزه می‌کند، و التهاب و درد گلو را کاهش می‌دهد. همچنین انسداد مخاط ناحیه‌ی گلو را برطرف می‌کند. چطور آن را مصرف کنیم؟: چهار بار در روز و در فواصل مناسب یک قاشق عسل مصرف کنید. می‌توانید برای تسریع بهبود کمی آب لیمو به آن اضافه کنید.

التهاب حنجره و غرغره‌ی آب نمک گرم

غرغره‌ی آب نمک گرم کمک می‌کند به طور طبیعی از دست لارنژیت یا التهاب حنجره خلاص شوید. غرغره کردن با آب نمک گرم به کشتن باکتری‌ها و بهبود تارهای صوتی ملتهب، تورم و درد کمک می‌کند. چطور آن را مصرف کنیم؟: یک دوم قاشق چایخوری نمک دریا یا نمک سفره را در یک لیوان آب ولرم مخلوط و از آن حداقل ۴-۵ بار در روز استفاده کنید. هنگام غرغره، سعی کنید بدون قورت دادن مخلوط، نمک را تا آنجا که ممکن است درون گلویتان پایین بفرستید. بعد از غرغره کردن به مدت نیم ساعت چیزی نخورید یا ننوشید.

التهاب حنجره و میخک

میخک دیگر درمان خانگی لارنژیت یا التهاب حنجره است. میخک خاصیت ضدعفونی، ضدالتهابی، و تسکین دهنده دارد که می‌توان نه تنها برای درمان دندان درد، بلکه برای درمان گلو درد نیز از آن استفاده کرد. این گیاه همچنین سرشار از آنتی اکسیدان است که به درمان لارنژیت یا التهاب حنجره کمک می‌کند. میخک گرمایی را که هنگام التهاب حنجره(لارنژیت) برای درمان گلودرد ضروری است تامین می‌کند. چطور آن را مصرف کنیم؟: یک قاشق چایخوری عسل و چهار قطره روغن میخک را به درستی مخلوط کنید. برای گرفتن نتایج فوری، این مخلوط را سه بار در روز مصرف کنید.

التهاب حنجره و اوکالیپتوس

اکنون چند دهه است که از اوکالیپتوس برای درمان علائم سرماخوردگی و سرفه استفاده می‌شود. گفته می‌شود که این ماده به طور طبیعی التهاب و درد گلو را تسکین می‌دهد و برطرف می‌کند. رایحه‌ی تازه‌ی آن به نوبه‌ی خود می‌تواند به برطرف کردن کیپ شدگی بینی کمک کند و درد گلو را کاملا تسکین بدهد. چطور آن را مصرف کنیم؟: موقع دم کردن یک لیوان چای از برگ‌های تازه‌ی اوکالیپتوس استفاده کنید. برای درمان طبیعی لارنژیت یا التهاب حنجره در روز چند لیوان از آن بنوشید. همچنین می‌توانید شربت ضد سرفه یا قرص‌های مکیدنی اوکالیپتوس مصرف یا از بخار آن استنشاق کنید. هشدار- از روغن اوکالیپتوس به صورت خوراکی استفاده نکنید، چون ممکن است سمی باشد.

التهاب حنجره و زنجبیل

زنجبیل دارای خواص ضد میکروبی نیز است و کمک‌تان می‌کند تا از شر عفونت‌های ویروسی و باکتریایی خلاص شوید. این ریشه‌ی خوراکی همچنین حنجره و گلو را تسکین می‌دهد، و در نتیجه باعث کاهش درد و التهاب می‌شود. – ۲ قاشق چایخوری زنجبیل رنده شده را در ۲ فنجان آب بجوشانید. اجازه بدهید آن‌قدر بجوشد تا مقدار آب به ۵۰٪ کاهش بیابد. محلول حاصل را صاف کنید و دو قاشق چایخوری عسل به آن اضافه کنید. – تکه‌های کوچک ریشه‌ی زنجبیل در آب به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بجوشانید. سپس آن را صاف کنید. شما می‌توانید لیمو و عسل به آن اضافه کنید. اجازه دهید این نوشیدنی خنک شود و آن را چند بار در روز مصرف کنید. – شما می‌توانید زنجبیل را به چای‌تان نیز اضافه کنید.

التهاب حنجره و ریشه‌ ی شیرین بیان

ریشه‌ی شیرین بیان را به قطعات کوچک خرد کنید و سپس آنها را در آب بجوشانید. شما می‌توانید این آب را پس از آن‌که ولرم شد، برای غرغره کردن استفاده کنید. – با استفاده از این ریشه چای آماده کنید و آن را دو تا سه بار در روز مصرف کنید. – یک تکه ریشه‌ی شیرین بیان را برای کاهش ولعی که برای سیگار کشیدن دارید، بمکید. این گیاه دارای خواص ضد التهابی است. از این رو، التهاب حنجره را نیز درمان می‌کند. توجه داشته باشید که بیماران مبتلا به فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های کلیوی، بیماری‌های کبدی، زنان باردار یا شیرده و کسانی که داروهای رقیق‌کننده‌ی خون مثل آسپرین، و وارفارین (کومادین) مصرف می‌کنند، نباید به هیچ وجه گیاه شیرین بیان را استفاده کنند.

التهاب حنجره و بخار

مقداری آب را در یک قابلمه به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بجوشانید. ظرف را روی یک سطح صاف و مطمئن بگذارید. سرتان را با یک حوله پوشش دهید. روی ظرف آب جوش خم شوید و به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه نفس بکشید و نفس‌تان را بیرون بدهید. هم از طریق دهان و هم از طریق بینی تنفس کنید، چرا که این کار انسداد گلو و بینی‌تان را رفع خواهد کرد. فاصله‌ی مناسب بین صورت‌تان و گلدان را حفظ کنید. این کار را هر روز تکرار کنید تا زمانی که تسکین بیابید. بخار آب گلو و همین طور دستگاه تنفسی‌تان را نرم می‌کند. – به منظور ارتقاء اثر بخار گرفتن، می‌توانید چند قطره روغن اوکالیپتوس، برگ نعناع تازه، یا پودر میخک تازه به آب جوش اضافه کنید. – حمام آب داغ نیز به شما گرمای مورد نیازتان را می‌دهد.

بیشتر بخوانید : درد حنجره ♥ درد حلق ♥ عفونت گلو ♥ سوزش گلو ♥ آبسه گلو

علت و علائم و درمان خانگی و گیاهی التهاب چشم نوزاد و کودکان

التهاب چشم

التهاب چشم ,التهاب چشم نوزاد,التهاب چشم چیست؟,التهاب چشمی چیست,التهاب چشم کودک,التهاب چشم در کودکان,التهاب چشم کودکان,التهاب چشم گربه,التهاب چشم سگ

توضیحاتی در مورد التهاب چشم

قرمزی چشم یا التهاب ملتحمه، التهاب و عفونت پرده شفافی است که زیر پلک ها و قسمتهایی از کره چشم را پوشانیده است. علل قرمزی چشم معمولاً عفونتهای ویروسی یا باکتریایی است و یا می تواند حساسیتی بوده و در نوزادن می تواند ثانویه به عدم ایجاد سوراخ مجاری اشکی بطور کامل باشد. این بیماری ممکن است منجر به بروز احساس وجود خارجی در یک یا هر دو چشم شده ، به گونه ای که خود فرد احساس می کند قادر به بیرون آوردن جسم خارجی نیست، زمانی که فرد از خواب بیدار می شود، ممکن است چشم وی پر از ترشحات باشد. سفیدی چشم نیز به نظر قرمز آمده و فرد منظره ای را می بیند که قبلاً در چشم وجود نداشته است. وجود التهاب سبب می شود که عروق کره چشم در مقایسه با قبل بیشتر مشخص شوند و همین عامل سبب می شود که سفیدی چشم به نظر قرمز رسد. قرمزی چشم اصطلاحی است که معمولاً برای بیان وجود التهاب ملتحمه به کار می رود.در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب چشم صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

عفونت چشم

عفونت چشم انواع مختلفی دارد، از جمله: ورم ملتحمه یا چشم صورتی این عفونت باعث قرمزی چشم و ایجاد خارش می‌شود. معمولا علت ویروسی دارد، اما ممکن است گاهی‌ اوقات منشأ آن باکتری یا واکنش آلرژیک نیز باشد. گل‌ مژه یا Hordeolum (عفونت غدد پلک) این عفونت ناشی از باکتری‌های استافلاکوک است که در سطح پوست زندگی می‌کنند و به تشکیل توده‌ی قرمز بر روی پلک یا نزدیک خط مژه‌ها منجر می‌شود و با خارش یا درد همراه است. بلفاریت (Blepharitis) زمانی اتفاق می‌افتد که غدد کوچک چربی در نزدیکی خط مژه‌ها مسدود و در نتیجه پلک‌ها عفونی می‌شوند. این عفونت باعث خارش و سوزش شدید می‌شود. همچنین ممکن است باعث آب‌ریزش چشم شود و این احساس را به‌وجود بیاورد که چیزی داخل چشم‌ها رفته است. سلولیت مجاری در این عفونتِ باکتریایی، بافت اطراف چشم آلوده می‌شود. این عفونت می‌تواند خطرناک باشد و ممکن است به مشکلات دائمی تبدیل شود. کراتیت (Keratitis) این نوع عفونت که منشأ باکتریایی، ویروسی، قارچی یا انگلی دارد عمدتا ناشی از حضور یک عضو خارجی در چشم است که باعث وارد آمدن آسیب به قرنیه می‌شود. داکریوسیستیت (Dacryocystitis) این عفونت در مجاری اشک بروز می‌کند.

علل بروز عفونت و التهاب چشم

سیستم ایمنی ضعیف، زخم، جراحی، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر، عدم رعایت بهداشت و در تماس نزدیک قرار گرفتن با افرادی که عفونت چشم دارند، می‌تواند منجر به انواع عفونت چشمی شود. عوارض معمولِ عفونت چشم عبارتند از: آب‌ریزش بیش‌از‌حد چشم، قرمزی، متورم شدن پلک‌ها، درد، خارش، حس کردن شن و ماسه در چشم‌ها، خروج مایع زرد رنگ از چشم یا پوسته‌پوسته شدن اطراف چشم. این علائم بسته به میزان و نوع عفونت ممکن است خفیف یا بسیار شدید باشند. گرچه عفونت چشم معمولا باعث ایجاد مشکلات دائمی نمی‌شود و به‌ندرت علامت خطر جدی برای سلامت چشم‌هاست، اما می‌تواند خیلی آزاردهنده باشد. با این حال بهتر است توسط پزشک بررسی شود تا از بروز هرگونه وضعیت جدی‌ای که ممکن است در صورت عدم درمان باعث آسیب به شبکیه، رگ‌های خونی یا عصب‌های بینایی چشم ‌شود جلوگیری کند. در عین حال می‌توانید با کمک روش‌های خانگی آسان، ارزان و مؤثر از اثرات عفونت بکاهید و روند بهبودی را سریع‌تر کنید.

درمان عفونت و التهاب چشم

۱. کمپرس آب گرم این روش یکی از مؤثرترین راه‌های درمان گل‌مژه یا ورم ملتحمه است. گرما باعث افزایش گردش خون در ناحیه، کاهش درد و تورم، جلوگیری از پیشرفت عفونت و بهبودی می‌شود. ۱. یک حوله یا پارچه‌ی تمیز و بدون پرز را در آب گرم خیس کنید و آب اضافی آن را بگیرید. ۲. پارچه‌ی گرم و مرطوب را به‌مدت ۵ دقیقه بر روی پلک‌های بسته‌ی خود نگه دارید. ۳. چند بار این کار را تکرار کنید. ۴. با استفاده از یک پارچه‌ی تمیز، هرگونه ترشح یا مخاط عفونی را از روی پلک‌ها یا مژه‌ها بردارید. ۵. چند بار در روز این کار را انجام بدهید تا بهتر شوید. نکته: اگر هر دو چشم دچار عفونت شده باشند، برای هر چشم از پارچه‌ی گرم جداگانه استفاده کنید. ۲. گل‌خوش (Eyebright) گل‌خوش (نام علمی: Euphrasia)، یکی از درمان‌های گیاهی مؤثر برای عفونت‌های چشمی، به‌خصوص ورم ملتحمه یا چشم صورتی است. قدرت چرک‌خشک‌کنی گل‌خوش، روند بهبود را سریع‌تر و از گسترش عفونت جلوگیری می‌کند. یافته‌های مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۷ در مجله‌ی Alternative and Complementary Medicine منتشر شد، نشان می‌دهد که قطره‌ی چشم تک‌دُزِ گل‌خوش، در درمان ورم ملتحمه بسیار مؤثر است. یک قاشق چایی‌خوری گل‌خوش را به‌مدت ۱۰ دقیقه در یک لیوان آب بجوشانید. اجازه بدهید خنک شود، سپس با استفاده از یک پارچه‌ی نازک آن را صاف کنید. چند بار در روز از این محلول برای شست‌و‌شوی چشم استفاده کنید؛ همچنین می‌توانید از قطره‌ی چشم هموپاتی ۱۰٪ گل‌خوش نیز استفاده کنید تا از سوزش یا التهاب چشم خلاص شوید. روزی چند بار، در هر چشم یک قطره بچکانید تا زمانی که عفونت کاملا از بین برود.می‌توانید با یک محلول سالین خانگی، از عفونت چشم خلاص شوید. شست‌وشو با محلول نمکی، التهاب و خارش چشم‌ها را از بین می‌برد. محلول نمکی، ترشحات عفونی چشم‌ها را پاک و عفونت را کنترل می‌کند و به این‌ترتیب مانع از گسترش عفونت می‌شود. ۱. یک قاشق چای‌خوری نمک را در یک لیوان آب مخلوط کنید. ۲. محلول را بجوشانید و صبر کنید تا کاملا خنک شود. ۳. از آن برای پاک کردن چشم‌ها استفاده کنید. ۴. این درمان خانگی را روزی چند بار انجام بدهید. نکته: در صورت امکان از آب مقطر استفاده کنید چون آب شیر ممکن است حاوی مواد شیمیایی و ناخالصی باشد. ۴. نقره کلوئیدی نقره کلوئیدی نیز می‌تواند سوزش و خارش چشم ناشی از عفونت‌های ویروسی و باکتریایی را کاهش بدهد. این محلول شامل ذرات کوچک نقره در آب است که وقتی به‌صورت قطره‌ی چشم استفاده شود، سلول‌های آلوده را به وسیله‌ی الکترومغناطیس جذب می‌کند. سلول‌های آلوده، سپس به جریان خون فرستاده می‌شوند تا از بین بروند. در هر چشم ۲ قطره نقره کلوئیدی بریزید و پلک بزنید. از این محلول دو بار در روز استفاده کنید تا زمانی که عفونت به‌طور کامل از بین برود. همچنین می‌توانید پماد نقره کلوئیدی را بدون نسخه خریداری و برای جلوگیری از خارش، آن را در اطراف چشم‌ها استفاده کنید. ۵. عسل عسل دارای خواص ضدباکتریایی است و می‌تواند باکتری‌های مضری را که باعث عفونت شده‌اند، از بین ببرد. نتایح مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۶ در ژورنال Cornea منتشر شد نیز اثر ضدباکتریایی عسل بر فلور هوازی چشمی در کمبود اشک و بیماری غدد میبومی را تأیید می‌کند. برای رسیدن به نتایج بهتر از عسل مانوکا (manuka) یا عسل طبیعی و ارگانیک استفاده کنید. نسبت مساوی عسل و آب مقطر را کاملا با هم مخلوط کنید. با استفاده از یک توپ پنبه‌ای تمیز محلول را روی چشم‌ها بزنید. از این روش ۲ یا ۳ بار در روز استفاده کنید تا علائم عفونت از بین بروند. همچنین می‌توانید یک قطره عسل را مستقیما داخل چشم‌ها بریزید. عسل به کمک اشک طبیعی، هرگونه آلودگی را از چشم‌ها خارج می‌کند. ۲ تا ۳ بار در روز این‌ کار را تکرار کنید. ۶. چای سبز چای سبز غنی از اسید تانیک است که می‌تواند عفونت را در نطفه خفه کند. چای سبز از خارش چشم‌ها جلوگیری می‌کند و پف زیر چشم را کاهش می‌دهد. همچنین حاوی انواع مواد مغذی و آنتی‌اکسیدان‌ است که به سلامت کلی چشم‌ها کمک می‌کند. ۱. دو عدد چای سبز کیسه‌ای ‌را به‌مدت چند ثانیه در آب گرم خیس کنید. ۲. کیسه‌ها را از آب خارج کنید و آب اضافی را بگیرید، سپس هم لیوان چای و هم کیسه‌های چای را در یخچال قرار بدهید تا سرد شوند. ۳. ابتدا با استفاده از چای سرد چشمان‌تان را شست‌و‌شو بدهید. ۴. سپس کیسه‌های چای سرد و مرطوب را به‌مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه روی چشم‌های بسته‌ی خود قرار بدهید. ۵. این‌ کار را سه بار در روز تکرار کنید تا زمانی که علائم عفونت از بین بروند. به‌جای چای سبز کیسه‌ای می‌توانید از چای سیاه کیسه‌ای نیز استفاده کنید.

التهاب چشم و بابونه

بابونه به دلیل خواص ضدسوزشی، ضدالتهابی و ضدمیکروبی‌اش برای درمان ورم ملتحمه بسیار مؤثر است. خاصیت آرام‌بخشی و تقویت‌کنندگی آن باعث کاهش قرمزی، سوزش و پف زیر چشم می‌شود. یک قاشق چای‌خوری گل بابونه‌ی خشک را در یک لیوان آب جوش تصفیه‌شده بریزید. روی لیوان را بپوشانید و اجازه بدهید به‌مدت ۵ دقیقه بماند. آن را صاف کنید و بگذارید تا در دمای اتاق خنک شود. در طی روز هر چند ساعت یک‌بار، از این محلول برای پاک کردن داخل و بیرون چشم‌ها استفاده کنید. همچنین می‌توانید کیسه‌های چای بابونه را در داخل یخچال قرار بدهید و آنها را به‌مدت کمتر از ۱۰ دقیقه روی پلک‌های بسته خود بگذارید تا تورم چشم‌ها را کاهش بدهد. این درمان را چند بار در روز استفاده کنید.

التهاب چشم و سرکه‌ سیب

سرکه‌ سیب در درمان چشم صورتی معجزه می‌کند. اسید مالیک موجود در سرکه‌ سیب غیرپاستوریزه مانند یک عامل ضدمیکروبی عمل می‌کند که در درمان عفونت‌های باکتریایی مؤثر است. سرکه سیب حتی ترشحات و مایعات عفونی را از بین می‌برد و به این‌ترتیب روند معالجه را بهبود می‌بخشد. ۱. یک قاشق چای‌خوری سرکه سیب خام تصفیه‌نشده را در یک لیوان آب تصفیه‌شده مخلوط کنید. ۲. یک گلوله‌ی پنبه‌ای را در این محلول خیس کنید. ۳. با استفاده از آن، بخش‌های آلوده‌ی خارجی چشم را شست‌و‌شو بدهید. ۴. این‌ کار را هر چند ساعت یک‌بار در روز تکرار کنید.

التهاب چشم و شیر مادر

این روش برای از بین بردن چشم صورتی، به‌ویژه در نوزادان بسیار مؤثر و ایمن است. شیر مادر حاوی آنتی‌بادی‌های خاص به‌ویژه ایمونوگلوبولین E است که مانع از اتصال باکتری‌های عفونی به سطح مخاطی چشم می‌شوند. به این‌ترتیب رشد باکتری‌ها را محدود و به بهبود سریع عفونت کمک می‌کند. ۱. مقدار کمی از شیر مادر را داخل یک ظرف بریزید. ۲. با استفاده از یک قطره‌چکان تمیز، ۲ یا ۳ قطره از شیر مادر را داخل چشم‌های عفونی بریزید. ۳. هر دو ساعت یک‌بار یا هر زمانی که نیاز بود، مجددا این کار را تکرار کنید. شیر مادر در درمان عفونت گوش نوزادان نیز مؤثر است.

نکاتی در مورد التهاب چشم

روزی چند بار داخل چشمان‌تان آب سرد بریزید تا تقویت شوند؛ با استفاده از قطره‌های بدون نسخه می‌توانید علائم مربوط به عفونت را از بین ببرید؛ حداقل دو بار در روز چشم خود را با گلاب خالص شست‌و‌شو بدهید. همچنین می‌توانید برای خلاص شدن از خارش چشم، از گلاب به‌عنوان قطره‌ی چشم استفاده کنید؛ مقدار کمی از شامپو بچه را با آب رقیق کنید و به کمک آن ترشحات و آلودگی‌های سطح چشم را از بین ببرید؛ در طول مدتی که چشم‌ها درگیر عفونت هستند، از لنزهای تماسی استفاده نکنید؛ اگر دست‌هایتان را نشسته‌اید، به چشم‌هایتان دست نزنید؛ برای جلوگیری از گسترش عفونت، حوله یا ملافه‌هایتان را به کسی ندهید؛ وقتی عفونت چشم دارید، چشم‌ها را آرایش نکنید، از لوازم آرایش دیگران استفاده نکنید و لوازم آرایش خودتان را هم به دیگران ندهید؛ ضدعفونی‌کننده‌های‌ دست، پاک‌کننده‌ها و اسپری‌های ضدعفونی را دم‌دست نگه دارید و از آنها استفاده کنید؛ اگر عفونت چشم‌تان ظرف چند روز بهتر نشد، به پزشک مراجعه کنید.

آماس ملتحمه چشم

آماس ملتحمه چشم یا سرخ‌چشمی در واقع به سرخی و تورم ملتحمه چشم گفته می‌شود؛ یعنی غشای مخاطی که پلک و سطح چشم را می‌پوشاند. این لایه چشمی معمولا پاک و تمیز است. اگر هر نوع حساسیت و یا عفونتی رخ بدهد، این لایه یا جدار قرمز و متورم خواهد شد. ورم ملتحمه چشم بسیار شایع بوده و در اغلب مواقع چندان حاد نیست و ظرف ۷ تا ۱۰ روز بدون هیچ نوع درمان دارویی خود به خود خوب می‌شود.

انواع کنژنکتیویت

قرمزی چشم در التهاب ملتحمه یا کونژنکتیویت، conjunctivitisاز میان انواع غیر عفونی، شایعترین نوع کنژنکتیویت نوع حساسیتی یا آلرژیک است. این مشکل در افرادی که حساسیت فصلی دارند نیز دیده می‌شود و ممکن است بر اثر حساسیت به موادی از قبیل مواد آرایشی، عطر یا داروها نیز رخ دهد. این نوع از کنژنکتیویت مسری نیست. نوع عفونی کنژنکتیویت بر دو نوع است. نوع ویروسی که عامل بیماری ویروس بوده و معمولاً با یک سرما سرماخوردگی و گلو درد همراه است. نوع دوم یا کنژنکتیویت ناشی از باکتری (باکتریال) معمولاً بر اثر آلودگی با باکتری‌هایی نظیر استافیلوکوک و استرپتوکوک ایجاد می‌شود و شدت آن به نوع و گونه باکتری بستگی دارد.

التهاب چشم و علامت کنژنکتیویت

بارزترین علامت کنژنکتیویت قرمزی چشم بر اثر التهاب است. علائم انواع کنژنکتیویت را می‌توان بصورت زیر خلاصه کرد: کنژنکتیویت آلرژیک: هر دو چشم را درگیر کرده و سبب خارش و قرمزی همراه با اشکریزش و تورم پلک‌ها می‌شود. بیمار ممکن است بدلیل حساسیت آبریزش بینی هم داشته باشد. کنژنکتیویت ویروسی: معمولاً با درگیری یک چشم شروع شده و ممکن است در ادامه چشم دیگر را نیز درگیر کند. علائم دیگر شامل اشکریزش شدید، ترشح آبکی و قرمزی چشم هستند. کنژنکتیویت باکتریال (میکروبی): هر دو چشم را درگیر کرده و سبب ترشح غلیظ می‌شود که ممکن است بخصوص هنگام بیدار شدن از خواب سبب چسبیدن پلک‌ها به هم شود. علائم دیگر عبارتند از: تورم ملتحمه، قرمزی و اشکریزش. این نوع از کنژنکتیویت معمولاً ابتدا یک چشم را درگیر می‌کند ولی به سادگی به چشم دیگر منتقل می‌شود.

التهاب چشم و پیشگیری

از آنجا که انواع ویروسی و باکتریال کنژنکتیویت مسری بوده و براحتی منتقل می‌شوند، پیشگیری نقش بسیار مهمی در جلوگیری از انتقال آلودگی به چشم دیگر بیمار و نیز افراد دیگر دارد. برای پیشگیری مؤثر توجه به نکات زیر لازم است: شستشوی مرتب دستها و خودداری از مالیدن چشم. آلودگی در بسیاری از موارد بر اثر خاراندن چشم درگیر و انتقال از طریق دست آلوده اتفاق می‌افتد، استفاده نکردن از حوله مشترک، استفاده نکردن از لوازم آرایشی مشترک نظیر خط چشم، سایه چشم، استفاده نکردن از قطره‌های چشمی مشترک، شنا نکردن (بعضی از باکتری‌ها می‌توانند از طریق آب منتقل شوند)، عدم استفاده مجدد از دستمال جهت پاک کردن چشم. بهتر است از دستمال کاغذی و بصورت یک بار مصرف استفاده شود.

درمان کنژنکتیویت

کنژنکتیویت آلرژیک: کمپرس سرد و استفاده از اشک مصنوعی در موارد خفیف کمک کننده‌است. در موارد شدیدتر از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و آنتی هیستامین ممکن است استفاده شود. در بعضی از بیمارانی که دائماً کنژنکتیویت آلرژیک دارند ممکن است از قطره‌های استروئیدی نیز استفاده شود. کنژنکتیویت ویروسی: نوع ویروسی بیماری مانند سرماخوردگی درمان خاصی ندارد و معمولاً برای آن داروی خاصی تجویز نمی‌شود ولی علائم بیماری را می‌توان با استفاده از کمپرس سرد و اشک مصنوعی تخفیف داد. در موارد خیلی شدید نیز می‌توان از قطره‌های استروئیدی برای کاهش التهاب استفاده کرد. کنژنکتیویت ویروسی معمولاً ظرف سه هفته بهبود می‌یابد. کنژنکتیویت باکتریال: معمولاً با استفاده از قطره‌ها یا پمادهای آنتی بیوتیک درمان می‌شود.

بیشتر بخوانید : التهاب پلک ♥ التهاب زیر چشم ♥ التهاب لثه ♥ آبریزش چشم ♥ سوزش چشم

همه چیز درباره درمان سنتی التهاب تاندون مچ و انگشت دست

التهاب تاندون

التهاب تاندون مچ دست ,التهاب تاندون مچ دست درمان,التهاب تاندون مچ دست چیست,علائم التهاب تاندون مچ دست,درمان سنتی التهاب تاندون مچ دست

توضیحاتی در مورد التهاب تاندون

تاندون‌ها بافت‌های رشته‌ای محکمی هستند که استخوان و ماهیچه را به هم متصل می‌کنند. آن‌ها از حرکت مفاصل و استخوان‌ها هنگام منقبض شدن ماهیچه‌ها پشتیبانی می‌کنند. برخی از انواع آسیب‌هایی که به تاندون‌ها وارد می‌شوند، عبارتند از پارگی تاندون، تنوسینوویت، تاندینوپاتی و التهاب تاندون یا تاندونیت. تاندونیت التهاب تاندون است و معمولا در قسمت‌های پایین‌تر بدن، بالای شانه‌ها، لگن، باسن و غیره رخ می‌دهد. در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب تاندون صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

علائم التهاب تاندون

درد، سفتی، توده، تورم، حساسیت، ضعف، و غیره. ممکن است در هنگام ورزش کردن، دچار تاندونیت شوید و این مشکل می‌تواند قسمت‌های مختلف بدن مانند پاشنه، انگشتان، زانو، مچ دست، آرنج، شانه، و غیره را تحت تاثیر قرار دهد.

التهاب تاندون و باندهای الاستیک

استفاده از باندهای الاستیک یا گرم برای کاهش میزان فشاری که روی عضلات آسیب‌دیده وارد می‌شود، بسیار موثر است. به کمک آن‌ها می‌توانید درد و تورم را تسکین دهید. به علاوه این روش همچنین به سرعت بخشیدن روند بهبودی نیز کمک می‌کند. باند الاستیک یا گرم همیشه در بازار موجود است. شما باید ساق پا و از مچ پا به پایین را را با یک باند الاستیک یا گرم بپوشانید. باید سعی کنید که پای‌تان را بالا نگه دارید تا جریان خون را به این ناحیه کاهش بدهید. برای رسیدن به نتیجه‌ی بهتر، باید حدودا به مدت چند روز یا تا زمانی که به طور کامل از تورم و درد خلاص شدید، پای‌تان را بسته نگه دارید. از سوی دیگر، شما باید از بیش از اندازه محکم بستن ناحیه‌ی آسیب‌دیده پرهیز کنید، زیرا این کار می‌تواند سبب شود که جریان خون ضعیف شود. حواس‌تان باشد که اگر درد یا علائم دیگر افزایش یافتند، باید باندپیچی پا را باز کنید.

التهاب تاندون و سرکه‌

استفاده از سرکه‌ی گرم و بانداژ سرد یکی از درمان‌های خانگی دیگر برای التهاب تاندون زانو، مچ و سایر قسمت‌ها است. این روش می‌تواند برای خلاص شدن از درد و التهاب ناشی از تاندونیت به شما کمک کند، زیرا درمان گرم در کاهش درد و شل کردن عضلات موثر است در حالی که درمان سرد التهاب را کاهش می دهد. علاوه بر این، سرکه نیز به عنوان یک عامل ضد التهابی عالی عمل می‌کند.روش انجام کار: – ابتدا مقادیر مساوی آب و سرکه سفید آماده کنید و سپس آن‌ها را با هم مخلوط کنید. – بعد، ترکیب را در یک ظرف تمیز گرم کنید. – در یک تابه یا کاسه‌ی کوچک، سرکه و آب سرد را به نسبت ۱ به ۱ ترکیب کنید. – حالا یک حوله‌ی تمیز را در این مخلوط داغ غوطه‌ور کنید و بعد آن را بیرون بیاورید و با فشار دادن مایع اضافی‌اش را خارج کنید. – سپس حوله را حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه در اطراف منطقه‌ی آسیب‌دیده قرار دهید. – بعد، حوله را در مخلوط سرد سرکه و آب غوطه‌ور کنید و همان روند را دنبال کنید. – شما باید این فرایند را ۳ بار تکرار کنید. – در نهایت، کمی مرطوب‌کننده روی پوست بمالید.

التهاب تاندون و طب سوزنی

یکی دیگر از روش‌های درمانی خوب طب سوزنی است. مطابق با یک مطالعه که در مجله‌ی پزشکی طب جامع‌نگر چین در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، طب سوزنی در مقایسه با برخی از تمرینات اکسنتریک، بهتر می‌تواند به بهبود درد و فعالیت در افراد مبتلا به تاندونیت مزمن کمک کند. علاوه بر این، طب سوزنی همچنین در افزایش اشباع اکسیژن و حجم خون در تاندون موثر است و همین باعث کاهش درد و تورم زانو می‌شود. با این حال، باید یک متخصص طب سوزنی مناسب برای درمان التهاب تاندون پیدا کنید.

التهاب تاندون و آب گازدار بدون قند

اگر به دنبال درمان‌های خانگی برای رفع مشکل تاندونیت زانو، مچ و سایر قسمت‌ها هستید، نباید آب گازدار (سودا یا آب کربناته) را فراموش کنید. این آب می‌تواند برای از بین بردن التهاب و درد ناشی از تاندونیت به شما کمک کند. علاوه بر این، به لطف فرایند اسمز معکوس، آب گازدار به بیرون کشیدن مایع اضافی از پای شما کمک می‌کند. روش انجام کار: – در ابتدا، آب گازدار بدون قند را آماده کنید و منطقه‌ی آسیب‌دیده را در این آب به مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه خیس بگذارید. – باید این روش را ۲ بار در روز و به مدت چند روز انجام دهید تا شاهد کاهش شدید درد و تورم باشید.

التهاب تاندون و ماساژ

ماساژ یکی دیگر از روش‌های درمانی خانگی برای التهاب تاندون زانو، مچ و سایر قسمت‌های بدن است که باید امتحان کنید! ماساژ ملایم برای افزایش گردش خون بسیار عالی است، چرا که عضلات را ریلکس نگه می‌دارد و تورم و سفتی را کاهش می‌دهد. برای انجام این روش درمانی، می‌توانید از روغن نارگیل، روغن کنجد، روغن خردل یا روغن زیتون استفاده کنید. روش انجام کار: – ابتدا یک نوع روغن را انتخاب کنید و سپس کمی آن را گرم کنید. – با استفاده از انگشتان‌تان روغن گرم را به آرامی روی ساق پا، مچ پا به پایین و پاشنه به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ماساژ دهید. – شما باید این روند را چند بار در روز تکرار کنید، تا زمانی که درد کاملا بهبود بیابد. – اگر نمی‌توانید نواحی آسیب‌دیده را خودتان ماساژ بدهید، می‌توانید از یک ماساژ درمانگر حرفه‌ای یا دوست‌تان کمک بگیرید.

التهاب تاندون و ویتامین E

التهاب و درد می‌تواند ناشی از رادیکال‌های آزاد باشد. ویتامین E به عنوان یک آنتی‌اکسیدان محلول در چربی برای از بین بردن این رادیکال‌های آزاد عالی است. بنابراین، به کاهش التهاب و درد ناشی از التهاب تاندون کمک می‌کند. علاوه بر این، ویتامین E همچنین در بهبود عملکرد گردش خون تاثیر مثبت دارد که همین موجب کاهش تورم و تسریع روند بهبود می‌شود. – شما می‌توانید روغن داخل کپسول‌های ویتامین E را برای ماساژ دادن منطقه‌ی آسیب‌دیده به صورت حدود۲ یا ۳ بار در روز استفاده کنید تا زمانی که از درد به طور کامل رهایی پیدا کنید. – روش دیگر این است که می‌توانید مواد غذایی غنی از ویتامین E یا مکمل ویتامین E را پس از مشاوره با پزشک‌تان استفاده کنید تا روند بهبودی‌تان تسریع بیابد.

التهاب تاندون و روغن کرچک

روغن کرچک برای دور نگه داشتن درد، التهاب و تورم ناشی از التهاب تاندون بسیار عالی است. یکی دیگر از داروهای موضعی برای تاندونیت زانو، مچ و سایر قسمت‌های بدن که باید امتحان کنید، روغن کرچک است. این روغن می‌تواند به شما در کاهش علائم تاندونیت کمک کند. این روغن عمدتا اسید ریسینلیدیک دارد که یک عامل ضد التهابی عالی است. همچنین، مطابق با یک مطالعه که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، اسید ریسینلیدیک موجود در این روغن متشکل است از کپسایسین و خواص ضد التهابی که پس از استفاده‌ی مکرر، نتایج آن کاملا قابل مشاهده است. روغن کرچک را به صورت ۲ تا ۳ بار در روز برای کاهش درد و التهاب ناشی از التهاب تاندون به طور مستقیم در منطقه آسیب‌دیده استعمال کنید.

التهاب تاندون و زنجبیل

زنجبیل برای از بین بردن چند مشکل مربوط به درد و التهاب عالی است. این ریشه‌ی خوراکی حاوی خواص ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی است که به کاهش درد، التهاب و تورم کمک می‌کند، و به همین دلیل در میان داروهای مؤثر برای درمان التهاب تاندون قرار می‌گیرد. علاوه بر این، زنجبیل همچنین برای بهبود گردش خون در منطقه‌ی آسیب‌دیده عالی است. روش انجام کار: – ابتدا، ۱ قاشق غذاخوری از تکه‌های زنجبیل نازک را به نصف فنجان آب تمیز اضافه کنید. سپس، آن را به مدت حدود ۱۰ دقیقه دم بگذارید تا دمنوش زنجبیل آماده شود. حالا، آن را صاف کنید و کمی عسل به دمنوش حاصل اضافه کنید. در نهایت باید ۲ یا ۳ فنجان دمنوش زنجبیل در روز بنوشید. یا، می‌توانید زنجبیل را به غذاهای روزانه‌تان اضافه کنید. – روش دیگر این است که می‌توانید پس از مشاوره با پزشک‌تان، مکمل زنجبیل مصرف کنید. – یا همچنین می‌توانید روغن زنجبیل را برای ماساژ دادن منطقه‌ی آسیب‌دیده چند بار در روز استفاده کنید.

التهاب تاندون با پارگی‌ های میکروسکوپی

تاندونیت (به انگلیسی: Tendinitis or Tendonitis) یعنی التهاب تاندون که همراه با پارگی‌های میکروسکوپی است. این ضایعه بیانگر یک پاسخ التهابی در داخل تاندون، بدون التهاب لایه خارجی (یعنی پاراتنون) آن است. استفاده بیش از حد از عضلات، مهمترین عامل تاندونیت محسوب می‌شود. درگیری تاندون ماهیچه‌های مفصل شانه با تشخیص تاندونیت، شیوع بالایی دارد. به عنوان مثال تاندونیت ماهیچه فوق خاری (سوپرااسپیناتوس) که یکی از ماهیچه‌های کلاهک چرخاننده  (روتاتور کاف) است، نسبت به عضلات دیگر بیشتر مشاهده می‌گردد. ازجمله عوارض التهاب‌های تاندونی، تاندونیت کلسیفیه، بورسیت و تاندونیت مزمن است.

مهمترین علل تاندونیت

مهمترین علل تاندونیت عبارتنداز: فعالیت‌های تکرای. اگرچه در این اعمال، نیروی کمی به کار می‌رود، ولی به دلیل تکرار بالا، آسیب پذیری تاندون افزایش می‌یابد. ضربه مستقیم اختلالات وضعیت (پوسچر) کاهش خونرسانی در برخی از نقاط تاندون (مثلاً تاندون فوق خاری یا سوپرااسپیناتوس و تاندون آشیل)

علایم تاندونیت

علایم تاندونیت ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد: با استراحت درد کاهش می‌یابد و با فعالیت تشدید می‌گردد. معمولاً شروع درد تدریجی بوده و در یک دوره زمانی ایجاد می‌شود. با اعمال مقاومت به عضله توسط معاینه کننده در عملی که آن ماهیچه دارد، درد افزایش می‌یابد. کشش ماهیچه درگیر، ممکن است با درد همراه گردد. در مرحله حاد به هنگام استراحت نیز ممکن است درد وجود داشته باشد. احتمال وجود اسپاسم محافظتی تورم و احتمال گرمی در ناحیه حساسیت به لمس در ناحیه آسیب کرپیتاسیون  (صدای خش خش) به هنگام عمل فعال عضله. احتمالاً چسبندگی پاراتنون در تاندون ملتهب باعث کرپیتاسیون می‌گردد. این چسبندگی می‌تواند به علت تولید مواد چسبنده در اثر پاسخ التهابی تاندون ایجاد گردد.

التهاب تاندون و سیب‌ زمینی

در واقع، یک سیب‌زمینی خام با حذف مایع اضافی از بدن شما می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند. علاوه بر این، با توجه به مطالعات انجام شده، سیب‌زمینی دارای خواص تسکین‌دهنده‌ی درد و آرام‌بخش است و زمانی که سطح درد افزایش می‌یابد، می‌تواند به شما کمک کند آرام شوید. بنابراین، اگر به دنبال درمان‌های خانگی التهاب تاندون زانو، مچ دست، و سایر قسمت‌های بدن هستید، سیب‌زمینی را نادیده نگیرید. روش انجام کار: – در ابتدا یک سیب‌زمینی بزرگ را بجوشانید. – سپس اجازه دهید کاملا خنک شود و آن را خوب له کنید. – حالا این سیب‌زمینی له‌شده را روی منطقه‌ی آسیب‌دیده پخش کنید. – سپس از یک پارچه‌ی پنبه‌ای تمیز برای بستن این ناحیه استفاده کنید. – در نهایت، اجازه بدهید سیب‌زمینی به مدت نیم ساعت بماند. – شما باید این روش درمانی را 2 بار در روز و به مدت 3 روز تکرار کنید تا بهترین نتایج را به دست آورید.

روش درمان التهاب تاندون

التهاب تاندون چگونه درمان می شود؟ درمان های ابتدایی عبارتند از: – پرهیز از انجام کارهایی که مشکل را بدتر می کنند. – محل آسیب دیده را استراحت دهید. – گذاشتن کیسه یخ روی محل التهاب تاندون – از داروهای ضد التهاب و یا ژل های ضد التهاب استفاده کنید. اگر مشکل شما طی یک هفته خوب نشد به پزشک مراجعه کنید تا درمان های زیر را به شما توصیه کند: – تزریق کورتون: این دارو به سرعت درد و التهاب تاندون را کم می کند – فیزیوتراپی توسط متخصص این کار – عمل جراحی ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد تا التهاب تاندون برطرف شود که بستگی به شدت آن دارد. در شرایط زیر نزد پزشک بروید: – تب بالاتر از ۷/۳۷ درجه سانتیگراد – احساس گرمی، قرمزی و ورم محل التهاب – عدم توانایی برای حرکت دادن محل التهاب نشانه های بالا می توانند علائم مشکلات دیگری در بدن باشند که نیاز به درمان سریع تری دارند.

التهاب تاندون و کلم بروکلی

کلم بروکلی به .شما کمک می‌کند تا در مدت زمان کوتاهی به نتایج قابل‌توجهی برای مبارزه با مفاصل متورم برسید. بنابراین، این گیاه خوراکی هم به عنوان یکی از موثرترین درمان‌های خانگی برای التهاب تاندون زانو، مچ دست و دیگر قسمت‌ها استفاده می‌شود. روش انجام کار: – ابتدا یک بروکلی تازه تهیه کنید و آن را در مخلوط‌کن بریزید و با اضافه کردن کمی آب به آن،‌ یک خمیر آماده کنید. – حالا این خمیر را روی منطقه‌ی آسیب‌دیده پخش کنید و با استفاده از یک پارچه پنبه‌ای آن را ببندید. – در نهایت، اجازه بدهید خمیر به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه همان جا بماند و بعد با آب گرم آن را شستشو دهید. – شما باید این روش را 2 بار در روز و به مدت چند روز تکرار کنید.

درمان خانگی التهاب تاندون

کیسه‌ی یخ یکی از عالی‌ترین داروهای خانگی برای التهاب تاندون زانو، مچ دست و سایر قسمت‌های بدن است. استفاده از کیسه‌ی یخ روش ساده‌ای است که می‌توانید هر روز در خانه آن را انجام دهید. خیلی ساده چند تکه یخ بردارید، آن‌ها را لای یک حوله‌ی نرم قرار بدهید و بعد آن را روی منطقه‌ی آسیب‌دیده به مدت ۱۵ دقیقه قرار بدهید. این روش درمانی درد و التهاب التهاب تاندون را کاهش می‌دهد. به جای استفاده از تکه‌های یخ، می‌توانید از غذاهای یخ زده یا میوه استفاده کنید. شما می‌توانید این روش درمانی را چند بار در روز انجام دهید تا سریع‌تر به نتیجه برسید.روغن زیتون علاوه بر مزایایی که برای بهبود سلامتی دارد و کاربردهایی که برای مو، پوست و ناخن دارد، برای برخی از مشکلات مانند التهاب تاندون نیز مفید است. استفاده از روغن زیتون برای ماساژ دادن منطقه‌ی آلوده، باعث کاهش التهاب و درد ناشی از تاندونیت می‌شود. شما می‌توانید پا، مچ دست، زانو، شانه، آرنج یا هر بخش دیگری از بدن را با این روغن ماساژ بدهید. روغن زیتون جریان خون را بهبود می‌بخشد، بنابراین شما با این روش درمانی تسکین خواهید یافت. حالا مقداری روغن زیتون گرم آماده کنید و به آرامی آن را در نواحی دردناک به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ماساژ دهید. این روش درمانی می‌تواند چند بار در روز استفاده شود.مریم‌گلی به دلیل خواص درمانی خوبی که دارد، برای درمان التهاب تاندون بسیار مفید است. این گیاه دارویی می‌تواند درد و التهاب تاندونیت را آرام کند. تمام کاری که باید بکنید این است که برگ‌های مریم‌گلی تازه را آماده کنید و آن‌ها را در مناطق آسیب‌دیده‌ی خود مالش دهید. روش دیگر این است که می‌توانید برگ مریم‌گلی را در سرکه سیب بجوشانید و بگذارید به طور طبیعی خنک شود و بعد یک تکه پارچه‌ی پنبه‌ای را در مایع خیس کنید و آن را به مدت ۱۰ دقیقه روی قسمتی که درد دارد بگذارید. همچنین می‌توانید برای کاهش درد و التهاب هر روز دمنوش مریم‌گلی بنوشید.مارچوبه به عنوان یک دیورتیک طبیعی، نه تنها برای سلامت کلی شما مفید است، بلکه یکی از بهترین داروهای خانگی برای درمان التهاب تاندون است چرا که مایع اضافی را از سیستم بدن خارج می‌کند، آب اضافی را کاهش می‌دهد، التهاب، تورم و درد ناشی از تاندونیت را از بین می‌برد. اگر تاندونیت دارید، باید به میزان بیش‌تری مارچوبه مصرف کنید. این گیاه خوراکی به صورت بخارپز و در ترکیب با ماهی، ماست و غیره خوشمزه می‌شود. همچنین می‌توانید از مارچوبه برای طبخ یک سوپ سالم و خوش‌طعم استفاده کنید، یا برای کاهش وزن با آن سالاد تهیه کنید.

بیشتر بخوانید : درد بازو ♥ بازو درد ♥ درد کتف ♥ آرتروز شانه ♥ شانه درد

علت و درمان قرمزی و التهاب پلک پایین و بالای چشم چیست

التهاب پلک

التهاب پلک ,التهاب پلک چشم,التهاب پلک بالای چشم,التهاب پلک پایین چشم,التهاب پلک نوزاد,التهاب پلک بالا,التهاب پلکی,التهاب پلکها,التهاب پلک در کودکان

توضیحاتی در مورد التهاب پلک

بلفاریت التهاب پلک ها و و فولیکول های مژه است. این بیماری شایع و اغلب طولانی مدت است ولی خوشبختانه نمی تواند به طور دائمی به بینایی آسیب بزند.بلفاریت امکان دارد التهاب در خود پلک ها، مژه ها، غدد چربی میبومین (غددی که ترشحات آن ها، حرکت پلک را آسان می کند) و ملتحمه چشم (روی سفیدی چشم) نیز دیده شود.بلفاریت بلفاریت می تواند در اثر عفونت های باکتریایی نیز ایجاد شود ولی مسری نیست. افراد مبتلا به بیماری های پوستی مانند روزاسه، سبوره، دارندگان پوست چرب، شوره سر و یا مبتلایان به خشکی چشم بیشتر مستعد ابتلا به بلفاریت هستند.در این مطلب از سایت جسارت در مورد التهاب پلک صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

انواع التهاب پلک

بلفاریت به دو شکل رخ می دهد:بلفاریت قدامی و بلفاریت خلفی. در بلفاریت قدامی قسمت جلویی و خارجی پلک که محل اتصال مژه هاست درگیر می شود. دو علت شایع بلفاریت قدامی، عفونت های میکروبی و سبوره(پوسته پوسته شدن) هستند. در بلفاریت خلفی که ناشی از مشکلات غدد چربی پلک است، قسمت داخلی پلک گرفتار می شود. دو بیماری پوستی که سبب بلفاریت خلفی می شوند عبارتند از:آکنه روزاسه و شوره سر.

علائم التهاب پلک

قرمزی و وجود پوسته های چرب روی لبه پلک ریختن مژه ها وجود زخم های کوچک روی پلک. اگر لبه پلک زخم شود، روی این زخم ها دلمه بسته خواهد شد. اگر این دلمه ها برداشته شوند، خونریزی رخ خواهد داد. تحریک و اذیت شدن چشم در صورتی که پوسته های لبه پلک به درون چشم بیافتند. پوسته پوسته شدن روی مژه ها و در گوشه چشم یا روی پلک حساسیت به نور به محض مشاهده چنین علائمی، فرد باید به چشم پزشک مراجعه کند. علائم دیگری که ممکن است همراه بلفاریت ظاهر شود:قی کردن بیش از حد گوشه چشم هنگام بیدار شدن از خواب، چرب بودن بالا و پایین پلک ها، خارش، سوزش، احساس وجود شی خارجی در چشم با پلک زدن، چشم قرمز یا متورم، التهاب یا شکسته شدن پوست در امتداد لبه های پلک، و اشک بیش از حد. برخی از این علائم در سایر بیماری های چشمی نیز ممکن است مشترک باشد به عنوان مثال در گلوکوم حاد نیز چشم به طور ناگهانی قرمز و دردناک می شود.

درمان التهاب پلک

خط اول درمان بلفاریت، حفظ بهداشت پلک است. تمیز نگهداشتن پلک ها نیز باید به واسطه شستشوی دائمی و مرتب مژه ها با شامپو بچه باشد تا لبه های پلک تمیز شود و شوره ها و پوسته ریزی ها تمیز شوند. شامپو زدن به چشم در این افراد باید مدام انجام شود نه برای چند روز، چرا که این افراد زمینه این بیماری را دارند و در صورت رعایت نکردن این اقدامات ممکن است بلفاریت عود کند. کمپرس گرم سبب شل شدن پوسته های روی چشم می شود و به این ترتیب هنگام تمیز کردن پلک این پوسته ها راحت تر جدا می شوند. کمپرس گرم همچنین سبب گرم شدن و شل شدن پلاک هایی می شود که غدد چربی پلک را مسدود می کنند. انسداد این غدد سبب ایجاد التهاب می شود. ابتدا دست هایتان را بشویید و حوله ای را که با آب گرم مرطوب شده است را روی چشمان بسته خود قرار دهید. در ابتدای دوره درمان، چشم پزشک ممکن است این کار را 4 بار در روز هر بار بمدت 5 دقیقه تجویز کند. پس از آن کمپرس گرم ممکن است یک بار در روز و بمدت چند دقیقه کافی باشد. همین طور عفونت چشم بیمار باید کنترل شود و اگر اشک چشم کم است باید اشک مصنوعی تجویز گردد. گاهی درمان با قطره های چشمی آنتی بیوتیک و پمادها در صورت وجود عفونت ضروری است. قطره های حاوی داروهای ضد التهابی نیز ممکن است کمک کننده باشد. بلفاریت در هوای آلوده و خشک بیشتر نشان می دهد و افرادی که در محیط های مرطوب و پاک زندگی می کنند کمتر در معرض این بیماری قرار می گیرند.

التهاب پلک یا بلفاریت

بلفاریت التهاب پلک ها بویژه در لبه آنهاست. این بیماری شایع بوده و ممکن است بر اثر یک عفونت خفیف میکروبی و یا بیماری پوستی منتشر ایجاد شود. بلفاریت به دو شکل رخ می دهد: بلفاریت قدامی و بلفاریت خلفی. در بلفاریت قدامی قسمت جلویی و خارجی پلک که محل اتصال مژه هاست درگیر می شود. دو علت شایع بلفاریت قدامی عفونت های میکروبی و سبوره هستند. در بلفاریت خلفی که ناشی از مشکلات غدد چربی پلک (غدد meibomian) است قسمت داخلی پلک گرفتار می شود. دو بیماری پوستی که سبب بلفاریت خلفی می شوند عبارتند از: آکنه روزاسه و شوره سر.

درمان بلفاریت یا التهاب پلک

درمان بلفاریت ممکن است مشکل باشد زیرا معمولاً عود می کند. درمان بستگی به نوع بلفاریت دارد. درمان ممکن است شامل کمپرس گرم روی پلک ها، تمیز کردن آنها، استفاده از آنتی بیوتیک و/یا ماساژ پلک باشد. اگر بلفاریت سبب خشکی چشم شود ممکن است استفاده از قطره اشک مصنوعی یا پماد های لوبریکانت (که سبب کم شدن اصطکاک پلک با سطح چشم می شود) هم لازم باشد. گاهی برای کنترل التهاب از کورتون هم استفاده می شود ولی اثرات جانبی این داروها مانع استفاده دراز مدت از آنهاست. کمپرس گرم سبب شل شدن پوسته های روی چشم می شود و به این ترتیب هنگام تمیز کردن پلک این پوسته ها راحت تر جدا می شوند. کمپرس گرم همچنین سبب گرم شدن و شل شدن پلاک هایی می شود که غدد چربی پلک را مسدود می کنند. انسداد این غدد سبب ایجاد التهاب می شود. ابتدا دست هایتان را بشویید و حوله ای را که با آب گرم مرطوب شده است را روی چشمان بسته خود قرار دهید. در ابتدای دوره درمان، چشم پزشک ممکن است این کار را 4 بار در روز هر بار بمدت 5 دقیقه تجویز کند. پس از آن کمپرس گرم ممکن است یک بار در روز و بمدت چند دقیقه کافی باشد. تمیز کردن پلک ها برای درمان بلفاریت ضروری است. این کار با ماساژ پلک ها با شامپو بچهء رقیق شده انجام می شود. برای ماساژ پلک ها ابتدا دستان خود را شسته و با کمک انگشتان یا گوش پاک کن یا گاز یا حوله تمیز لبه های پلک و حوالی مژه ها را توسط شامپو بچه ماساژ داده و سپس با آب ولرم کاملا” آب بکشید. در بعضی از موارد تجویز آنتی بیوتیک به صورت پماد موضعی و یا درمان خوراکی ضروری است. در صورتیکه غدد چربی پلک ها نیز اختلال عملکرد داشته باشند کمپرس گرم و ماساژ پلک برای خارج کردن چربی اضافی ضروری است. نحوه انجام ماساژ در این موارد توسط چشم پزشک به بیمار آموزش داده می شود. از آنجا که بلفاریت تمایل به مزمن شدن دارد درمان ممکن است برای مدتی طولانی ادامه یابد. در صورتیکه بیمار از لنز تماسی استفاده کند، بسته به نوع بلفاریت، ممکن است لازم باشد در طول درمان بلفاریت و حتی بعد از آن از لنز استفاده نشود. برای بعضی از این بیماران لنز های با نفوذ پذیری بالا تجویز می شود و به بعضی دیگر توصیه می شود که دفعات تعویض لنز را بیشتر کنند. بعضی از بیماران هم در استفاده از لنز مشکل پیدا خواهند کرد و باید از روش های دیگری برای اصلاح عیب انکساری خود استفاده کنند. بهتر است از مواد آرایشی نیز استفاده نشود زیرا ممکن است مانع شستشوی پلک و ماساژ درمانی شود. در بعضی از موارد بلفاریت به بیمار توصیه می شود از شامپوهای ضد شوره برای سر و ابروها استفاده کند.

نام های دیگر التهاب پلک

پلک‌آماس یا بلفاریت (به انگلیسی: Blepharitis) التهاب پلک‌ها به ویژه در لبه آنهاست. این بیماری شایع بوده و ممکن است بر اثر یک عفونت خفیف میکروبی یا بیماری پوستی منتشر ایجاد شود. بلفاریت به دو شکل رخ می‌دهد: بلفاریت قدامی و بلفاریت خلفی. در بلفاریت قدامی قسمت جلویی و خارجی پلک که محل اتصال مژه هاست درگیر می‌شود. دو علت شایع بلفاریت قدامی عفونت‌های میکروبی (مانند استافیلوکوک) و سبوره هستند. در بلفاریت خلفی که ناشی از مشکلات غدد چربی پلک (غدد meibomian) است قسمت داخلی پلک گرفتار می‌شود. دو بیماری پوستی شایعی که سبب بلفاریت خلفی می‌شوند عبارتند از: آکنه روزاسه و شوره سر.

التهاب پلک و گل‌ مژه

گل‌مژه یک عفونت غده در پلک است. رایج‌ترین نوع گل‌مژه غده اشکی را آلوده می‌کند که در رأس مژه قرار دارد. گل‌مژه گاهی درون پلک تشکیل می‌شود که به خاطر غده چربی است. گل‌مژه اغلب با یک جوش قرمز، خارش و متورم شروع می‌شود. پس از گذشت چند ساعت یا چند روز، شروع به تغییر شکل می‌دهد. بعضی از آن‌ها سرسفید رنگی دارند. در بیشتر موارد عفونت تنها یک غده اشکی یا چربی تنها را آلوده می‌کند و نیاز به درمان خاصی ندارد. گرم نگه‌داشتن محل آن به درد کمک کند. افراد باید از محصولات چشمی همچون، لوازم‌آرایشی و کرم‌های چشم تا زمانی که گل‌مژه ناپدید شود خودداری کنند. همچنین نباید تلاش کنند تا گل‌مژه را بترکانند، زیرا این کار باعث انتقال عفونت شده و به چشم آسیب می‌زند. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند در این موارد کمک کند: چند گل‌مژه هم‌زمان به وجود آیند گل‌مژه خیلی دردناک باشد علائم بدتر شوند منجر به تب شود بینایی کاملاً از بین برود اگر فردی هرکدام از این علائم را با یک گل‌مژه از خود نشان دهد،‌باید با پزشک متخصص چشم تماس بگیرد.

التهاب پلک و گل‌ مژه مزمن

گل‌مژه مزمن شبیه گل‌مژه است، اما یک عفونت نیست. در عوض زمانی اتفاق می‌افتد که یک غده چربی در پلک گرفته شود. افرادی که یک گل‌مژه مزمن داشته‌اند در معرض ابتلای بیشتر هستند و جوش‌ها اغلب بزرگ‌تر می‌شوند. به‌هرحال این نوع از گل‌مژه به‌ندرت دردناک است. اغلب خودبه‌خود از بین می‌روند. گرم کردن ناحیه می‌تواند به از بین رفتن سریع‌تر گل‌مژه مزمن کمک کند. وقتی‌که گل‌مژه مزمن خیلی بزرگ می‌شود، می‌تواند به بینایی آسیب بزند و دردناک هم باشد. همچنین گفتن این‌که این نوع از گل‌مژه با گل‌مژه فرق دارد کار دشوار است. اگر تورم پس از چند روز از بین نرفت یا اگر دیگر علائم همچون، تب هم ظاهر شدند فرد باید با پزشک متخصص چشم تماس بگیرد.

التهاب پلک و حساسیت

اگر یک‌چشم خارش، قرمز همراه با تورم چشم باشد، علت می‌تواند نوعی از حساسیت چشمی باشد. گردوغبار، گرده گیاهان و دیگر آلرژی‌های معمول می‌توانند باعث آزار چشم شوند و منجر به واکنش آلرژیک چشمی شوند. آلرژی‌های چشم به‌ندرت خطرناک هستند، اما می‌توانند آزاردهنده باشند. خودداری از آلرژی‌های شناخته‌شده بهترین نوع درمان هست، اما برخی افتد با مصرف آنتی‌هیستامین‌ها درد را کاهش می‌دهند، مثل سرچسب. برخی قطره‌های چشمی هم می‌توانند از خارش و خشکی چشم جلوگیری کند. اما اگر علائم باقی بمانند فرد باید با پزشک متخصص تماس بگیرد. پزشک ممکن است آزمایش آلرژی تجویز کند یا درمان خاصی را پیشنهاد دهد.

التهاب پلک و خستگی

خستگی و کوفتگی می‌تواند باعث تورم چشم‌ها شود. نگه‌داشتن آب در طول شب هم می‌تواند به چشم‌ها آسیب بزند. این مورد می‌تواند باعث متورم شدن چشم‌ها در صبح شود. به‌خصوص اگر فرد خوب نخوابیده باشد. قرار دادن یک قله سرد درحالی‌که سر را بر روی بالشت بالا نگه‌داشته‌اید ممکن است کمک‌کننده باشد. نوشیدن یک لیوان آب ممکن است به کاهش تجمع مایع و تورم کمک کند.

التهاب پلک و گریه کردن

گریه کردن می‌تواند باعث پارگی عروق خونی کوچک چشم و پلک شود، به‌خصوص اگر گریه کردن خیلی شدید و طولانی‌مدت باشد. پلک‌های متورم که بعد از گریه کردن در فردی ظاهر می‌شود می‌تواند به دلیل نتیجه تجمع مایع باشد که آن‌هم نتیجه افزایش فشارخون در نقطه‌ای در اطراف چشم باشد. استراحت ، خنک نگه‌داشتن، بالا گرفتن سر و نوشیدن آب می‌تواند کمک‌کننده باشد.

التهاب پلک و محصولات آرایشی

تورم و پاک کردن چشم وقتی‌که آرایش و محصولات نگه‌دارنده پوست وارد چشم شوند، می‌توانند به چشم‌ها و بافت‌های اطراف آن آسیب بزنند، تورم ایجاد کنند و باعث قرمزی و درد شوند. واکنش‌های آلرژیک به این مواد هم می‌تواند منجر به تورم پلک شود. اگر افراد سوزش و تورم چشم را تجربه کرده‌اند باید از قطره‌های اشکی استفاده کنند که در داروخانه‌ها موجود هست. این کار برای تسکین ناراحتی بسیار خوب است. اگر سوزش ادامه داشت یا بدتر شد فرد باید با پزشک متخصص چشم تماس بگیرد. از قطره‌های سفیدکننده چشم یا هر نوع محصولات دیگر برای کاهش درد خودداری کنید. این محصولات می‌توانند سبب واکنش‌های شیمیایی شدیدی با لوازم‌آرایشی و محصولات نگه‌دارنده پوست شوند.

التهاب پلک و آماس چشمی

آماس چشمی نوعی عفونت است که در عمق بافت پلک به وجود می‌آید. این نوع می‌تواند خیلی سریع منتقل شود و معمولاً خیلی دردناک است. حتی یک برش خیلی کوچک می‌تواند برای ورود باکتری‌ها کافی باشد و باعث ایجاد آماس چشمی شود. اگر پلک درد شدیدی داشته باشد، قرمز شود، رگه شود یا متورم باشد فردی باید به دنبال اقدامات اولیه ضروری باشد. آماس یک نوع بسیار جدی تورم است که نیاز به درمان آنتی‌بیوتیکی دارد. بر اساس میزان شدت عفونت ممکن است که نیاز به دریافت آنتی‌بیوتیک باشد.

التهاب پلک و بیماری Graves

بیماری Graves یک اختلال اندوکرین است که باعث پرکاری غده تیروئید می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث شود که تیروئید اشتباهاً سلول‌ها را برای مبارزه با عفونتی در چشم که وجود ندارد بفرستد. آنتی‌بادی‌های که آزاد می‌کند باعث تورم و التهاب در چشم می‌شود. گروهی از درمان‌ها برای بیماری Graves در دسترس است، مثل جراحی تیروئید و داروهای مختلف.

التهاب پلک و بافرت

برخی افراد باکتری‌های بیشتری درون و اطراف چشم و پلک‌هایشان دارند. این باکتری‌ها می‌تواند باعث ایجاد حالتی شوند که بافرت نام دارد. افراد مبتلابه بلفریت معمولاً پلک‌های چرب‌تر دارند و اجسام شوره مانندی در اطراف پلک‌هایشان دارند. بعضی افراد با بلفریت پلک‌های متورم و دردناکی دارند. بلفریت وضعیت مزمنی است که درمانی ندارد. در عوض علائمی دارد که ظاهرشده و از بین می‌روند. گرم نگه‌داشتن، پاک کردن هرگونه لوازم‌آرایشی به‌طور کامل و تمیز کردن پلک‌ها کمک‌کننده خواهد بود. یک متخصص چشم یا اپتومتریست ممکن است نوعی از آنتی‌بیوتیک را تجویز کنند. بعضی وقت‌ها بلفریت به عفونت‌های شدیدتری ختم می‌شود. اگر یک عفونت بلفریت از نوع قبلی خود شدیدتر باشد یا اگر درد خیلی شدید باشد حتماً با پزشک متخصص تماس گرفته شود.

التهاب پلک و ورم ملتحمه

ورم ملتحمه یا چشم صورتی، عفونت چشمی است در ناحیه ملتحمه چشم ایجاد می‌شود. این ناحیه کاملاً پاک و تمیز و دارای بافت نازکی هست که پلک و کره چشم را پوشانده است. افراد مبتلابه این عارضه معمولاً کره چشم صورتی یا قرمز دارند و ممکن است درد، خارش و تورم پلک هم داشته باشند. تا رایج‌ترین نوع ورم ملتحمه، نوعی عفونت ویروسی است که پس از۷ تا ۱۰ روز از بین می‌رود. درحالی‌که عفونت باکتریایی هم منجر به این نوع از تورم شود. به‌ندرت آلرژی‌ها یا محرک‌هایی مثل عطرها می‌توانند برای چشم مشکل ایجاد کنند. گرم نگه‌داشتن می‌تواند به تسکین درد کمک کند. همچنین افراد باید به این موارد هم توجه کنند: چشم را تمیز و بدون مواد آرایشی نگه‌دارند از مالیدن با لمس کردن چشم خودداری کنید دست‌های خود را مرتب بشورید تا از انتقال عفونت‌ها جلوگیری کنید

بیشتر بخوانید : التهاب زیر چشم ♥ التهاب عنبیه ♥ التهاب گوش ♥ درد حدقه چشم ♥ تنبلی چشم

درمان آفتاب سوختگی شدید پوست صورت و دست با روغن زیتون

آفتاب سوختگی

آفتاب سوختگی ,آفتاب سوختگی پوست,آفتاب سوختگی صورت,آفتاب سوختگی شدید,آفتاب سوختگی دست,آفتاب سوختگی به انگلیسی,آفتاب سوختگی دریا,آفتاب سوختگی پوست

توضیحاتی در مورد آفتاب سوختگی

دانستن روش های درمان خانگی آفتاب سوختگی در فصل تابستان واقعا لازم و ضروری است. آفتاب سوختگی نوعی التهاب پوستی است که در اثر مجاورت طولانی مدت در آفتاب یا یا سایر منابع پرتو فرابنفش حاصل می‌شود. این سوختگی در اثر پرتو فرابنفش موجود در نور خورشید یا دستگاه‌های برنزه کننده (سولاریوم) به‌وجود می‌آید. از نشانه‌های آن می‌توان سرخی بیش از حد پوست، دردناک شدن و گاهی ایجاد تاول را نام برد. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آفتاب سوختگی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

آفتاب سوختگی چیست

آفتاب سوختگی نوعی التهاب پوستی است که در اثر مجاورت طولانی مدّت در آفتاب یا یا سایر منابع پرتو فرابنفش حاصل می‌شود. این سوختگی در اثر پرتو فرابنفش موجود در نور خورشید یا دستگاه‌های برنزه‌کننده (سولاریوم) به‌وجود می‌آید. از نشانه‌های آن می‌توان سرخی بیش از حد پوست، دردناک شدن و گاهی ایجاد تاول را نام برد. آفتاب سوختگی هنگامی رخ می‌دهد که مقدار تابش اشعه خورشید یا سایر منابع نوری حاوی پرتو فرابنفش بیش از توانایی رنگدانه محافظت‌کننده پوست بدن یعنی ملانین باشد

آسیب های آفتاب سوختگی

آفتاب سوختگی شدید به همان اندازه سوختگی حرارتی وخیم است و ممکن است همان اثرات عمومی مانند تاول زدن، ورم و تب را داشته باشد؛ بنابراین نباید آفتاب سوختگی را بی‌اهمیت انگاشت. هرسال بسیاری از افراد در نتیجه قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید فوت می‌کنند و میلیون‌ها نفر دچار آفتاب‌سوختگی می‌شوند. آفتاب‌سوختگی برخلاف سوختگی حرارتی فوراً تظاهر نمی‌کند. بنابراین هنگامی که دردناکی و قرمزی پوست شروع می‌شود، آسیب پوستی از قبل رخ داده‌است. درد در ۶ تا ۴۸ ساعت ابتدایی پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید بیشترین شدت را دارد. در موارد شدید ممکن است پوست تاول بزند. تورم پوست، به خصوص پاها شایع است. سمومی در بدن به علت آفتاب سوختگی آزاد می‌شوند و باعث ایجاد تب به صورت یک علامت معمول می‌شوند. پوسته ریزی معمولاً سه تا هشت روز پس از قرارگرفتن در معرض آفتاب شدید رخ می‌دهد.

عوامل خطر در آفتاب سوختگی

عواملی که حساسیت شخص را نسبت به آفتاب‌سوختگی افزایش می‌دهد عبارت‌اند از: در معرض آفتاب قرار گرفتن در ساعت اوج آفتاب (۱۰ صبح تا ۴ بعدازظهر) خصوصاً در نوزادان و کودکان که نسبت به بزرگسالان پوست حساس‌تری دارند. روشنی پوست: افراد با پوست‌های روشن با احتمال بیشتری نسبت به افراد با پوست تیره‌تر دچار آفتاب‌سوختگی می‌شوند. استفاده از برخی داروها از جمله بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها و قرص‌های ضدبارداری و همچنین برخی از مواد آرایشی. استفاده از روش‌های برنزه‌کردن

عواقب آفتاب سوختگی

عواقب درازمدت سال‌های متوالی قرار گرفتن در معرض نور تند خورشید نیز مهم هستند. یک بار آفتاب سوختگی همراه با تاول زدن پوست احتمال سرطان سلول‌های رنگی پوست (ملانوسیت‌ها) را که ملانوم نامیده می‌شود دو برابر می‌کند. قرار گرفتن مداوم در معرض نور خورشید باعث پیری زودرس پوست و ایجاد چین و چروک در آن می‌شود. لکه‌های پیری (lentigo) نتیجه تابش نور خورشید به پوست هستند. سرطان پوست (چه از نوع سلول پایه‌ای و چه از نوع سلول فلسی) مستقیماً با میزان قرار گرفتن در معرض آفتاب (که بر حسب دو عامل رنگدانه‌های پوست و ساعات زیر آفتاب بودن معین می‌شود) ارتباط دارد. نهایتاً در معرض قرارگیری به نور خورشید و صدمه ناشی از پرتو فرابنفش در ایجاد آب مروارید دخیل دانسته شده‌است

پیشگیری از آفتاب سوختگی

کرم‌های ضدآفتاب بسیار مؤثری برای محافظت در برابر پرتوهای فرابنفش UVA و فرابنفش (به ترتیب پرتو فرابنفش دارای طول موج بلند و کوتاه)، که اجزای نور خورشید هستند، مسئول سوختن و تغییرات سرطانی در پوست هستند. کرم ضدآفتاب، لباس‌های پوشاننده و عینک‌های آفتابی ضد پرتو فرابنفش، همگی برای پیشگیری از قرار گرفتن در برابر نور خورشید توصیه می‌شوند. استفاده از کرم ضدآفتاب دارای فاکتور محافظتی نور خورشید (SPF) بالا توصیه می‌شود. اعداد بالاتر SPF بیانگر قدرت محافظت بیشتر کرم است. متأسفانه راهی برای «برنزه شدن بی‌خطر» در آفتاب وجود ندارد.

آفتاب سوختگی و سرکه‌ سیب

سرکه‌ی سیب صدها سال به تمام معنا یک بخش واجب و ضروری در هر خانه‌ای بوده است. هرچند هیچ تحقیقی بری اثبات استفاده از سرکه جهت رفع آفتاب سوختگی انجام نشده است، اما افراد بسیاری زیادی وجود دارند که معتقدند سرکه یکی از موثرترین درمان‌های خانگی برای رهایی از آفتاب سوختگی است چون می‌تواند اثر آفتاب سوختگی را کاهش دهد و همچنین بافتی را که به طور جزیی و خفیف دچار آفتاب سوختگی شده است درمان کند. در واقع، سرکه‌ی سیب سرشار از استیک اسید است که گفته می‌شود درد، خارش، و التهاب را کاهش می‌دهد. سرکه‌ی سیب خالص و تصفیه نشده بیشترین اثر را در درمان آفتاب سوختگی دارد. این درمان بعد از دوش آب سرد یا ولرم بیشترین تاثیر را دارد. برای استحکام پوست خود دستورالعمل زیر را اجرا کنید – بعد از دوش گرفتن با آب، بطری اسپری خود را با سرکه‌ی سیب خالص تصفیه نشده پر کنید، و بعد آن را روی قسمتی که دچار آفتاب سوختگی شده است بپاشید، یا می‌توانید گلوله‌های پنبه را در سرکه بخیسانید و روی پوست‌تان بمالید. – می‌توانید ۱ فنجان سرکه‌ی سیب را داخل آب وان حمام بریزید و قسمتی از پوست‌تان را که دچار آفتاب سوختگی شده است در آن بخیسانید. این به تعادل pH و بهبود فرایند التیام کمک خواهد کرد.

آفتاب سوختگی و بلغور جو دو سر

افزودن بلغور جو دو سر به آب حمام راه موثری برای کمک به تسکین و مداوای آفتاب سوختگی پوست است. بلغور جو دو سر با ظاهری زیبا یکی از رایج‌ترین چیزهایی است که مردم استفاده می‌کنند. حمام کردن با آب مخلوط با بلغور جو دو سر می‌تواند نتایج حیرت انگیزی به همراه داشته باشد چرا که پلی‌ساکاریدهای موجود در بلغور جو دو سر می‌توانند پوششی فراهم آورند برای محافظت و درمان پوست و در عین حال، آب نیز به سرد کردن و آبرسانی پوست‌تان کمک خواهد کرد. به یاد داشته باشید که آب مصرفی‌تان حتما آب ولرم باشد. اگر از آب سرد استفاده کنید، منافذ پوست‌تان بسته خواهد شد و پوست گرما را در خود حبس خواهد کرد. استفاده از آب ولرم به شما کمک خواهد کرد به نحو موثری پوست آفتاب سوخته‌ی خود را درمان کنید. – ابتدا، بلغور جو دو سر خام را در یک جوراب پنبه‌ای تمیز و نو بریزید و سر آن را محکم گره بزنید. سر جوراب را سفت بگیرید وگرنه بلغور جو از آن به بیرون نشت خواهد کرد. – وان حمام را از آب ولرم متمایل به سرد پر کنید. بعد جوراب را در آن به مدت چند دقیقه بخیسانید بعد در وان دراز بکشید. – آب جوراب خیس شده را در در وان بچلانید و هر چند دقیقه یک بار این عمل را تکرار کنید. – بعد، آب وان تیره رنگ می‌شود و ممکن است پوستتان حالت مخملی پیدا کند که این نشانه‌ی خوبی است. – یادتان باشد که ساعت‌ها در وان نخوابید چرا که این کار می‌تواند پوست‌تان را بر خلاف آنچه انتظار دارید بسیار خشک کند.

آفتاب سوختگی و آب ولرم

این روش هم درست مثل حمام کردن با جوش شیرین است. اثبات شده است که فرو رفتن در وانی پر از آب سرد راهی مناسب برای تسکین سوختگی و کمتر شدن احساس گزندگی روی پوست است، به خصوص وقتی که سوختگی به نواحی دور از دسترسی مثل پشت‌تان گسترش پیدا می‌کند. حتما چک کنید که آب وان کمی خنک باشد و نه سرد! و یادتان باشد از صابون استفاده نکنید چون صابون می‌تواند باعث حساسیت و خشکی پوست‌تان بشود. اگر نمی‌توانید صابون را از برنامه‌ ی حمام خود حذف کنید، از صابون‌های Dove یا Aveeno استفاده کنید و آن را بعد از استفاده خوب از بدن‌تان بشویید. همچنین حق ندارید از کیسه، لیف، یا اسفنج حمام استفاده کنید چون می‌تواند پوست‌تان را به سرعت بدتر کند. بعد از خیساندن خودتان در آب سرد، به آرامی بدن‌تان را با یک حوله‌ی تمیز خشک کنید. اگر چند ساعت در وان حمام سپری کرده‌اید، از حمام کردن صرفنظر کنید و سریعا با آب سرد دوش بگیرید. نکته‌ی دیگر این که خیس خوردن طولانی مدت می‌تواند باعث خشکی و خارش پوست بشود. بنابراین، باید وقت کافی صرف خیساندن خودتان در آب نسبتا خنک بکنید.

آفتاب سوختگی و عسل

عسل یک نوع دیگر از موادی است که، علاوه بر خواص تغذیه‌ای، درمانی فوق‌العاده برای آفتاب سوختگی نیز محسوب می‌شود. مطابق مطالعات اخیرا انجام شده، عسل پوست را تقویت می‌کند و فرایند التیام پوست آسیب دیده را تسریع می‌کند. عسل می‌تواند مانع از خروج مایع بافت خوب، که حاوی آنزیم‌ها و پروتئین‌های تسریع کننده‌ی فرایند التیام است، بشود. به علاوه، می‌تواند بافت را تغذیه کند و التهاب را به نحوی کاهش دهد. برای استفاده از عسل بر روی آفتاب سوختگی‌تان به عنوان یکی از درمان‌های خانگی، می‌توانید عسل را مستقیما روی ناحیه‌ی کوچکی از آفتاب سوختگی‌تان بمالید، یا همچنین می‌توانید عسل را روی باند بمالید و آن را روی ناحیه‌ی بزرگتری قرار دهید.

آفتاب سوختگی و توت فرنگی

ممکن است توت فرنگی میوه‌ی جذاب و جالبی به نظر برسد که بتوان از آن غذاهای خوشمزه درست کرد، اما در بین رایج‌ترین درمان‌های خانگی به کار گرفته شده برای آفتاب سوختگی نیز قرار دارد. در واقع، توت فرنگی را می‌توان به طرق مختلف استفاده کرد تا جلوی آفتاب سوختگی افراد گرفته شود. ممکن است عجیب به نظر برسد اما در حقیقت، توت فرنگی حاوی خواص ضد التهابی است، که می‌توان از عصاره‌ی آن برای تقویت پوست آسیب دیده و همچنین بهبود فرایند درمان پوست استفاده کرد. به علاوه، توت فرنگی حاوی اسید تانیک است که می‌تواند احساس گزندگی ناشی از آفتاب سوختگی را تسکین دهد. طریقه‌ی استفاده از توت فرنگی نیز آسان است. فقط کافی است کمی توت فرنگی را له کنید تا چیزی شبیه خمیر از آن درست شود. بعد این خمیر را برای مدت چند دقیقه روی پوست‌تان بمالید و وقتی تمام شد آن را با آب بشویید. در صورتی که آفتاب سوختگی‌تان سطحی است و چندان بزرگ نیست می‌توانید از این روش موقتی استفاده کنید.

آفتاب سوختگی و کاهو

آدم‌ها از کاهو برای درست کردن خوراکی‌های خوشمزه من جمله سالاد و بسیاری دیگر از غذاها استفاده می‌کند. در حقیقت، کاهو نه تنها یکی از مولفه‌های ضروری برای درست کردن سالادهای خوشمزه است بلکه منبع مهمی است که به آدم‌ها کمک می‌کند از درد ناشی از آفتاب سوختگی رهایی پیدا کنند. بنابر باور بسیاری از مصرف کنندگان کاهو، این سبزی به عنوان یکی از بهترین درمان‌های خانگی برای رهایی از آفتاب سوختگی به حساب می‌آید. مطالعات نشان داده‌اند که کاهو نوعی گیاه پزشکی است که حاوی خواص ضد التهابی و مسکن خوبی است، که می‌تواند به کاهش اثرات آفتاب سوختگی بر روی پوست‌تان کمک کند. بنابراین، در صورت دچار شدن به آفتاب سوختگی، بهتر است درب یخچال را باز کنید و کمی کاهو بردارید و به عنوان دوایی برای آفتاب سوختگی از آن مصرف کنید. – کاهو را خوب بشویید. – بعد برگ‌های آن را به مدت ۱۵ دقیقه در آب بجوشانید. – بعد، آب آن را صاف کنید و بگذارید خنک شود. – درست بعد از سرد شدن آب جوش، یک گلوله‌ی پنبه را در آن بخیسانید. – سپس از این گلوله‌ی پنبه استفاده کنید و به آرامی آن را روی پوست آفتاب سوخته‌ی خود بمالید. – باید این فرایند را چند بار در روز تکرار کنید تا به نتایج خوبی دست پیدا کنید.

آفتاب سوختگی و گوجه فرنگی

گوجه فرنگی یکی از میوه‌های سالم و بی‌خطری است که استفاده‌های بسیاری دارد. شما می‌توانید از گوجه فرنگی در درست کردن غذاهای خوشمزه‌ی بسیاری استفاده کنید که می‌توانند سلامت‌تان را بهبود ببخشند. به علاوه، می‌توانید برای تغذیه‌ی پوست با عناصر مغذی و کمک به نرمی و مرطوب ماندن آن در کل، گوجه فرنگی مصرف کنید. به ویژه، گوجه فرنگی برای جلوگیری از آسیب دیدن پوست توسط اشعه‌ی فرا بنفش استفاده می‌شود و همین طور برای درمان آفتاب سوختگی به کار می‌رود. آب قرمز رنگ گوجه فرنگی سرشار از لیکوپن است – آنتی اکسیدانی قوی، که می‌تواند اثرات خنک کننده‌ی کافی در ناحیه‌ی آسیب دیده به خاطر آفتاب سوختگی ایجاد کند. گوجه فرنگی نه تنها پوست شما را خنک می‌کند و تسکین می‌دهد بلکه ویتامین A و C کافی برای تغذیه مجدد پوست‌تان را فراهم می‌آورد. – ابتدا، ۲-۳ عدد گوجه فرنگی و ۱ قاشق غذاخوری ماست را آماده کنید. – باید گوجه‌ فرنگی‌ها را خوب بکوبید و از یک پارچه‌ی نازک برای گرفتن آب آن استفاده کنید. – بعد ماست را با آب گوجه فرنگی مخلوط کنید. – سپس، مخلوط به دست آمده را روی پوست آفتاب سوخته‌ی خود بمالید. و بگذارید ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بماند. – بعد آن را بشویید و این کار را ۲-۳ بار در روز تکرار کنید.

آفتاب سوختگی و گل ختمی

گل ختمی، تا حدودی، در بین موثرترین درمان‌های خانگی برای رهایی از آفتاب سوختگی قرار می‌گیرد. این نوعی درمان گیاهی خوب برای درمان آفتاب سوختگی است. خواص خنک کنندگی و مسکن موجود در گل ختمی باعث احساس راحتی شما در ناحیه‌ای از پوست که دچار آفتاب سوختگی شده است می‌شود. گل ختمی حاوی مولفه‌های ضد التهابی است که در تشکیل یک لایه‌ی محافظ برای جلوگیری از آسیب دیدن پوست به خاطر تابش نور آفتاب می‌شوند. – باید یک مشت ریشه‌ی گل ختمی یا ۲ قاشق چایخوری ریشه‌ی گل ختمی خشک شده را در ۱-۲ فنجان آب به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید. – آب آن را صاف کنید و بگذارید خنک شود. – بعد، یک تکه گاز پانسمان را در این آب بزنید و روی قسمت آفتاب سوخته بگذارید. این کار کم کم آفتاب سوختگی شما را تسکین خواهد داد.

آفتاب سوختگی و روغن نارگیل

هنگامی که آفتاب سوختگی کمی تسکین یافت، روغن نارگیل را می‌توانید به عنوان مرطوب‌کننده پوست استفاده کنید. از روغن نارگیل به عنوان کرم ضد آفتاب استفاده نکنید! روغن نارگیل فاکتور حفاظت از خورشید (SPF) را ندارد و هیچ گونه محافظتی از پوست‌تان در برابر اشعه‌ی UV ارائه نمی‌دهد، بنابراین اگر از روغن نارگیل به جای کرم ضد آفتاب استفاده می‌کنید، احتمال بروز آفتاب سوختگی در شما وجود دارد.

آفتاب سوختگی و آنتی اکسیدان

استفاده از ضد آفتاب نیز یکی از موثرترین درمان‌های خانگی برای رهایی از آفتاب سوختگی است. آستاکسانتین – که به عنوان ضد آفتاب هم محسوب می‌شود – یک آنتی اکسیدان بسیار قوی است که وقتی به عنوان مکمل روزانه مصرف می‌شود در برابر آسیب نور خورشید به عنوان یک محافظ پوست عمل می‌کند. سایر آنتی اکسیدان‌های مفید که شایان ذکر هستند عبارتند از پروآنتوسیانیدین‌ها، رسوراترول، و لیکوپن. میزان آنتی اکسیدان‌هایی که از رژیم غذایی‌تان دریافت می‌کنید میزان مقاومت شما را در برابر آفتاب سوختگی نشان می‌دهد. واقعیت این است که هر چه آنتی اکسیدان بیشتری جذب می‌کنید، پوست‌تان در برابر آفتاب سوختگی مقاوم‌تر می‌شود. چنین آنتی اکسیدان‌هایی به عنوان ضد آفتاب عمل می‌کنند و برای شما این امکان را فراهم می‌آورند که مدت زمان بیشتری را بتوانید در معرض نور آفتاب بمانید و در ضمن خطر آفتاب سوختگی را نیز به حداقل می‌رساند.

آفتاب سوختگی و صابون

آن را بدتر نکنید! صابون پوست سوخته شده را خشک و ملتهب می کند. به همین ترتیب، از وان کف دوری کنید. دکتر گوسل می‌گوید که اگر مجبورید از صابون استفاده کنید، از انواع ملایم آن استفاده کنید و سپس آن را به‌خوبی بشویید. دوش آب سرد را می‌توان جایگزین کمپرس‌ها نمود. سپس به‌آرامی بدنتان را با حوله‌ی تمیز خشک کنید. پوستتان را نسابید، زیرا بیشتر ملتهب می‌شود. همچنین برای کم کردن درد، التهاب و خارش می‌توانید یکی از موارد زیر را اضافه کنید. سرکه. کارل کورن، می‌گوید که یک فنجان سرکه سفید یا سرکه سیب را درون وان آب سرد حمام بریزید. دارویی فوق‌‌العاده برای سفت کننده‌گی پوست، که درد آفتاب سوختگی را تسکین می‌دهد. کرم آوینو Aveeno. دکتر اسکرایبر می‌گوید، اگر در قسمت عمده‌ی از بدن دچار آفتاب سوختگی شده‌اید، از بسته‌های آماده استفاده کنید یا نصف فنجان Aveeno Soothing Bath Treatment که از بلغور بدست می‌آید را به وان آب سرد اضافه کنید. برای ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در آن غوطه‌ور شوید. Aveeno روش شناخته شده برای درمان خارش است. جوش شیرین. دکتر هابرمن پیشنهاد می‌کند که جوش شیرین را به طور سخاوتمندانه در آب ولرم بپاشید. به‌جای آنکه بدن را با حوله خشک کنید، اجازه دهید محلول روی پوستتان خشک شود. جوش‌شیرین کاملا غیر سمی است و درد را تسکین می دهد.

بیشتر بخوانید : آفتاب زدگی ♥ سرطان پوست ♥ خواص قهوه سبز برای پوست ♥ خواص جوانه گندم برای پوست صورت ♥ خواص میخک برای پوست

علت و علائم و درمان آمبولی پا در دوران بارداری چیست

آمبولی پا

آمبولی پا ,آمبولی پا,آمبولی پارادوکس,آمبولی پارادوکس چیست,آمبولی پا در بارداری,درمان آمبولی پا,علائم آمبولی پا,آمبولی در پا,علت آمبولی پا,بیماری آمبولی پا

توضیحاتی در مورد آمبولی پا

آمبولی (به انگلیسی: Embolus) به معنی یک توده داخل عروقی جداشده و در حال حرکت می‌باشد. این توده می‌تواند جامد، مایع یا گاز باشد و در محلی دورتر از محل تشکیلش متوقف شود. در این مطلب از سایت جسارت در مورد آمبولی پا صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

انواع آمبولی

ترومبوآمبولی (آمبولی لخته خون)، آمبولی کلسترول، آمبولی چربی، آمبولی هوا، آمبولی عفونی، آمبولی جسم خارجی و آمبولی مایع آمنیوتیک. در ترومبوآمبولی اغلب لخته‌ای که در اثر ترومبوز سیاهرگی تشکیل شده است، حرکت کرده و می‌تواند در هرجایی از جمله ریه متوقف شده و بیمار را با مشکلات شدید و حتی کشنده مواجه سازد.

آمبولی ریه چیست

آمبولی ریه (به انگلیسی: Pulmonary embolism) به وجود لخته خون یا گاهی چربی در یکی از سرخرگ‌های ریوی ویا بافت شش‌ها گفته می‌شود. این لخته خون نخست در یکی از سیاهرگ‌های عمقی اندام تحتانی یا لگن شکل می‌گیرد.  آمبولی چربی بیشتر از ناحیه یک شکستگی استخوانی پایه ریزی می‌شود. لخته خون یا آمبولی چربی از راه جریان خون و با گذشتن از قلب به یکی از سرخرگ‌های خونرسان بافت شُش راه یافته و در آنجا مستقر می‌گردد. این پدیده سبب بسته شدن سرخرگ شده و بنابراین توانایی تنفسی کاهش می‌یابد و گاهی بافت ریه از میان می‌رود. آمبولی ریه در همه سن‌ها می‌شود رخ دهد ولی در بزرگسالان رایج‌تر است

آمبولی پا

ممکن است چندان عاملی تهدیدکننده برای زندگی انسان به نظر نرسند، اما لخته های خون که در سیاهرگ های پا شکل می گیرند، اگر درمان نشوند و یا به طور طبیعی از بین نروند، ممکن است از سیاهرگ های پا جدا شده و همراه با جریان خون به ریه ها وارد شوند که در این حالت موجب آمبولی ریوی (PE) می شوند.

علائم آمبولی پا

قرمزی تغییر رنگ خفیف در پوست ناحیه لخته خون اغلب یکی از نخستین نشانه های شکل گیری ترومبوز (یا لخته) در سیاهرگ است. دلیل تغییر رنگ پوست بسیار ساده است: مجموعه های متراکم از خون زیر سطح پوست با بزرگتر شدن اندازه نمایان‌تر می شوند. اگر به طور مداوم با وصله های قرمز رنگ پوست در پاهای خود مواجه می شوید، به ویژه پس از آسیب دیدگی یا عمل جراحی، باید این مساله را با پزشک خود در میان بگذارید. مشخصه قرمزی پوست ناشی از لخته خون در پا این است که با گذشت زمان از بین نمی رود و یا بدون هیچ دلیلی قابل مشاهده ای تشدید می شود. تورم تورم دردناک ممکن است در محل لخته خون شکل بگیرد، به ویژه اگر لخته در ناحیه قدم، قوزک یا ساق پا شکل گرفته باشد. این نواحی دارای تراکم های بافتی و استخوانی افزایش یافته هستند و شرایط برای بدن به منظور از بین بردن طبیعی لخته خون شکل گرفته را دشوارتر می شود. یکی از نشانه های مشخصه تورم مرتبط با لخته خون این است که به درمان های معمول مانند استفاده از کمپرس های گرم یا سرد واکنشی نشان نمی دهد. همچنین، تورم ممکن است بدون دلیل مشخصی به ناگاه تشدید شود و یا ممکن است بدون هیچ گونه آسیب خارجی به ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته شکل گرفته باشد. گرمای پوست لخته شدن خون اغلب موجب تغییر در دما می شود. در لخته های خون پا، دمای پوست در ناحیه ای که لخته خون قرار دارد، ممکن است افزایش یابد و هنگام لمس کاملا این تفاوت دما احساس شود. پوست گرم اغلب با نشانه های دیگر از جمله خارش و حالتی ضرباندار همراه است. همانند دیگر نشانه ها، این شرایط نیز به درمان های خانگی واکنش چندانی نشان نمی دهد و در صورت عدم درمان با گذشت زمان تشدید خواهد شد. غش کردن غش کردن و احساس سرگیجه ممکن است در صورت ناتوانی بدن برای از بین بردن لخته خون به طور طبیعی، یا در صورت جدا شدن و حرکت لخته به سمت ریه ها رخ دهند. سرگیجه ممکن است بیشتر زمانی که از حالت خوابیده یا نشسته بر می خیزید، شکل بگیرد، و به دلیل ماهیت غیر اختصاصی این نشانه، بسیاری از مردم آن را با امکان وجود لخته خون مرتبط نمی دانند. از دست دادن هوشیاری نشانه ای جدی محسوب می شود که باید علت دقیق آن توسط پزشک مشخص شود. این حالت خطر ایجاد آسیب های جدی را به همراه دارد زیرا ممکن است سر یا دیگر بخش های حساس بدن هنگام فرو افتادن به جایی برخورد کنند. افزایش ضربان قلب با بزرگ شدن اندازه لخته خون، بدن تلاش خود برای از بین بردن آن را بیشتر می کند و سخت‌تر کار کردن اندام های حیاتی مانند قلب به افزایش ضربان آن منجر می شود. اختلال در عملکرد قلب می تواند نشانه دهنده این باشد که لخته خون پا را ترک کرده و به دیگر بخش های بدن سفر کرده است. اگر این گونه باشد، شما احتمالا نشانه های دیگری از جمله درد تیز و شدید در قفسه سینه که هنگام تنفس عمیق تشدید می شود را نیز تجربه خواهید کرد. افزایش ضربان قلب می تواند موجب نشانه های روانی از جمله اضطراب و در موارد شدید، حملات هراس شود. اگر بدون کنترل باقی بماند، آهنگ سریع و مداوم ضربان قلب می تواند به مشکلات پزشکی دیگر نیز منجر شود، و از این رو مراجعه به پزشک و بررسی دقیق شرایط اهمیت دارد.

آمبولی پا و خستگی

هر بیماری، مانند یک لخته خون، سیستم ایمنی بدن را مجبور به اضافه کاری می کند که می تواند شکل گیری احساس خستگی و ناتوانی را به همراه داشته باشد. همانند بسیاری دیگر از نشانه های ترومبوز سیاهرگی عمقی، خستگی می تواند نشانه ای غیر اختصاصی محسوب شده و از این رو، تشخیص ریشه شکل گیری آن دشوار باشد. در نتیجه، اگر به طور مداوم احساس خستگی می کنید، توجه به نشانه های دیگر وجود لخته خون اهمیت دارد. مشخصه خستگی مرتبط با لخته خون این است که بدون هیچ دلیل خاصی به ناگاه شکل می گیرد. به بیان دیگر، حتی اگر یک فعالیت جسمانی شدید انجام نداده باشید نیز ممکن است احساس ناتوانی در شما شکل بگیرد و حتی پس از خواب کافی همچنان احساس خستگی کنید.

آمبولی پا و تب

یک لخته خون، به ویژه اگر جدا شده و وارد جریان خون شده باشد، ممکن است موجب تب خفیف شود. افزون بر افزایش دمای بدن، نشانه های تب شامل تعریق یا لرز، سردرد مداوم، ضعف بدن، کم آبی بدن، و کاهش اشتها می شوند. در موارد شدید، تب می تواند موجب شکل گیری نشانه هایی از جمله تحریک پذیری و اختلالات خلق و خو، گیجی، تشنج، یا حتی توهم شود. این نشانه ها اغلب زمانی رخ می دهند که دمای هسته بدن در دامنه بسیار بالا، بین 39.4 و 41.1 درجه سلسیوس باشد.

آمبولی پا بدون علائم

تقریبا نیمی از افرادی که یک لخته خون در پا (یا ترومبوز سیاهرگی عمقی) را تجربه می کنند، نشانه های اندک یا هیچ نشانه ای دارند. در شرایطی که یک لخته خون بدون نشانه معمولا حکایت از این دارد که ترومبوز هنوز به مرحله ای جدی نرسیده است، اما همواره نیز این گونه نیست. حتی لخته های خون بزرگ که نیاز فوری به توجه پزشکی دارند می توانند گاهی اوقات بدون هیچ نشانه ای باشند و در جریان خون حرکت کنند. اگر در معرض خطر قرار دارید، این یکی از دلایل اهمیت انجام فعالیت هایی است که از شکل گیری لخته های خون پیشگیری می کنند. استفاده از پوشاک راحت، پرهیز از ایستادن و نشستن برای مدت زمان بیش از یک ساعت، کاهش مصرف نمک، و فعال باقی ماندن از لحاظ جسمانی از جمله اقداماتی هستند که می توانید مد نظر قرار دهید.

آمبولی پا و سیاهرگ های متورم

گاهی اوقات، یک لخته خون سرسخت خود را از طریق تورم در سیاهرگ های سطحی، یا اطراف قسمتی از پا که توسعه می یابد، نشان خواهد داد. اگر پدیده ای مشابه را در دیگر قسمت های بدن تجربه نمی کنید، باید توجه ویژه ای به این نشانه داشته باشید. در بیشتر موارد، سیاهرگ های متورم عوارض یا مشکلاتی را موجب نخواهند شد. با این وجود، در مواردی که لخته خون فشار قابل توجهی روی رگ های خونی اطراف وارد می کند، امکان پارگی داخلی وجود دارد و قرمزی یا کبودی تشدید شده را موجب شود.

آمبولی پا چیست

یکی از مشکلاتی که می تواند بعد از شکستگی های لگن، ران و ساق و یا اعمال جراحی لگن و پاها به وجود آید لخته شدن خون یا ترمبوز وریدی و سپس آمبولی وریدی یا ترومبوآمبولی Thromboembolism است. گرچه این عارضه می تواند در هر شکستگی های لگنی و پاها ایجاد شود ولی در افراد مسن و یا در افرادی که مدت زیادی در بستر استراحت کرده و بی حرکت می مانند بیشتر دیده می شود. DVT مخفف Deep Vein Thrombosis ، به معنای پیدا شدن لخته ی‌ خون در ورید‌های عمقی پا ، به ویژه ساق پا است. ورید‌های (سیاهرگ های) ساق و ران پا به دو دسته طبقه‌بندی می‌شوند: 1- ورید‌های سطحی که گاهی هم قابل رویت هستند و بعضی مواقع با نارسا شدن آنها بیماری واریس پیدا می‌شود. این ورید‌ها خون اندام تحتانی را به بالا می‌برند. 2- ورید‌های عمقی که خون را از همان ورید‌های سطحی و از عمق اندام‌ها تحویل می‌گیرند و راه اصلی انتقال خون به سمت بالا هستند. این وریدها بعدا خون را به وریدهای رانی و سپس لگن تخلیه کرده و از طریق وریدهای شکمی به قلب منتقل می‌کنند تا پس از تصفیه به سراسر بدن منتقل ‌شود. پیدایش DVT یا آمبولی در پا، در انتقال خون اختلال ایجاد می کند و به درد و تورم عضو منجر شود. از طرف دیگر ممکن است این لخته‌ها حرکت کرده و به وریدهای بالاتر و دستگاه‌های حیاتی مثل ریه، مغز، قلب و غیره بروند و عارضه‌های بدتری درست کنند.

علت آمبولی پا

عوامل مختلفی باعث ایجاد آمبولی در پا و ساق پا می‌شود که قابل کنترل‌اند و می‌توان از بروز آن جلوگیری کرد. یکی از این موارد افراد چاق هستند که فرقی نمی‌کند جوان باشند و یا سن بالایی داشته باشند، به هر حال می‌تواند عاملی برای ایجاد لخته شدن خون باشد. عامل دیگر، کسانی هستند که سیگار مصرف می‌کنند و یا سندرم متابولیک دارند. افرادی که دچار فشارخون و یا اختلالات چربی خون هستند، احتمال ابتلا به آمبولی در آن‌ها بسیار بالا است. همچنین افرادی که از گوشت قرمز بیشتر استفاده می‌کنند و در وعده‌های غذاییشان ماهی و سبزیجات کمتری می‌خورند جز عواملی هستند که به عنوان عامل خطرساز برای امبولی و ترومبوس ورید‌های عمقی تلقی می‌شوند. این‌ها از جمله مواردی هستند که افراد می‌توانند آن را اصلاح کنند. رژیم غذایی مناسب، قطع سیگار و کنترل فشار خون و چربی از جمله کارهایی است که فرد می‌تواند با رعایت الگوهای صحیح از احتمال بروز آمبولی پا جلوگیری کند. یک سری عوامل نیز مورد توجه قرار می‌گیرند که قابل کنترل نیستند. برای مثال طبیعتا با افزایش سن، شانس ایجاد آمبولی ریه بالا می‌رود و یا به طور کلی عوامل محیطی مانند آلودگی هوا و یا عفونت‌ها، بیماری‌های مزمن ریوی و نارسایی‌های قلبی عواملی هستند که در بروز لخته شدن خون تاثیر دارند. به خصوص افرادی که جراحی‌های ارتوپدی و یا جراحی‌های لگن انجام داده‌اند به دلیل اینکه مدت زمان طولانی را بستری هستند، امکان دارد معمولاً در بیمارستان‌ها شیوه‌هایی که برای پیشگیری از لخته شدن خون در پا است انجام می‌شود از جمله داروهای ضد انعقادی که تجویز می‌شود و یا وسیله‌هایی که به اندام تحتانی بسته می‌شود تا خون در ورید‌ها ماندگار نشود. هر چقدر افراد استراحت‌های مطلق و بدون حرکت داشته باشند احتمال لخته شدن خون در آن‌ها بالا‌تر می‌رود. به همین دلیل به بیمار توصیه می‌شود که در اسرع وقت از تخت خود پایین آید و راه برود.

تشخیص آمبولی پا

آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ ونوگرافی‌ (رادیوگرافی‌ وریدها)، سونوگرافی‌ و پلتیسموگرافی‌ (میزان‌ خونی‌ را که‌ از اندام‌ عبور می‌کند، اندازه‌ می‌گیرد) باشند. اگر لخته‌ها کوچک‌، محدود به‌ ساق‌ بوده‌ و بیمار توانایی‌ حرکت‌ داشته‌ باشد، درمانی‌ لازم‌ نیست‌. لخته‌ها غالباً خود به‌ خود رها می‌شوند. برای‌ اکثر بیماران‌ بستری‌ شدن‌ به‌ خاطر تزریق‌ ضد انعقادها و مشاهده‌ عوارض‌ لازم‌ است‌. در بیماران‌ خاص‌، اقدام‌ به جراحی‌ برای‌ کار گذاشتن‌ یک‌ دستگاه‌ غربال‌ (چتر) در ورید اجوف‌ تحتانی‌ (ورید اصلی‌ که‌ به‌ ریه‌ها وارد می‌شود) برای‌ به‌ دام‌ انداختن‌ لخته‌ها قبل‌ از رسیدن‌ به‌ ریه‌ها می شود. زمانی که برای یک فرد تشخیص آمبولی داده می شود باید درمان ضد انعقاد شروع شود و دارویی به نام هپارین تجویز می شود که به صورت تزریقی بوده، اما داروی وارفارین نیز اغلب در دوره درمان و بعد از آن نیز تجویز خواهد شد. از جوراب های آنتی آمبولی نیز برای درمان آمبولی در پا و پیشگیری از لخته شدن خون بهره گرفته می شود. در بیماران با درمان وارفارین نیاز به انجام آزمایش خون و اندازه گیری سطح INR خون دارند که با توجه به سطح INR دوز وارفارین توسط پزشک معالج تنظیم می شود. باید سه ماه اول درمان ضد انعقاد، INR خون چک شود.

عوامل خطر در آمبولی پا

افراد در معرض خطر – سرطانی ها – افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. – افرادی که زیاد در رختخواب می مانند. – افراد مسن – سیگاری ها – مسافرت طولانی – افراد چاق – ابتلا به ترومبوز ورید عمقی در گذشته – سن بیشتر از 35 سال – دوقلو یا چند قلوزایی – عمل جراحی سزارین – بیماری ترومبوفیلی (افزایش لخته شدن خون)افراد در معرض خطر – سرطانی ها – افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. – افرادی که زیاد در رختخواب می مانند. – افراد مسن – سیگاری ها – مسافرت طولانی – افراد چاق – ابتلا به ترومبوز ورید عمقی در گذشته – سن بیشتر از 35 سال – دوقلو یا چند قلوزایی – عمل جراحی سزارین – بیماری ترومبوفیلی (افزایش لخته شدن خون)

آمبولی پا در بارداری

زنان در طی بارداری و 4 تا 6 هفته بعد از زایمان ممکن است دچار ترومبوز ورید عمقی گردند. در سه ماهه اول بارداری و 6 هفته بعد از زایمان، احتمال لخته شدن خون زیاد است. در دوران بارداری، به علت افزایش هورمون استروژن، احتمال تشکیل لخته خونی 10 برابر می شود. فشار رحم در طی بارداری نیز می تواند مانع جریان خون شود. برخی اختلالات خونی نیز می تواند باعث این مشکل شود.

درمان آمبولی پا

داروهای ضد انعقاد خون از قبیل وارفارین و هپارین توسط پزشک تجویز می شوند. این داروها باعث تجزیه لخته خون و درمان آمبولی می شوند. داروهایی که باعث حل شدن لخته خون می شوند را ترومبولیتیک می خوانند. این داروها باعث خونریزی ناگهانی و شدید می شوند. این داروها در بیمارستان به صورت تزریق داخل وریدی، وارد بدن می شوند. اگر شما از داروهای ضد انعقاد استفاده می کنید، باید مرتبا آزمایش خون بدهید. پزشک برای شما آزمایش خون می نویسد تا ببیند رگ های شما نازک نشده باشد. داروهای ضدانعقاد باعث رقیق شدن خون می شوند و مصرف کنندگان آنها، به آسانی خونریزی می کنند. خونریزی داخلی، خطرناک است. علائم هشداردهنده خونریزی داخلی عبارتند از: درد شکم، تهوع قرمز و یا شبیه دانه های قهوه، مدفوع قرمز روشن و یا سیاه. خونریزی در مغز باعث سردرد شدید، سکته، تغییرات بینایی، تحرک غیرطبیعی و گیجی می شود. در صورت بروز آمبولی یا لخته در وریدهای عمقی پا و ساق پا درمان با استفاده از داروهای ذکر شده شروع می شود. البته دوز و میزان مصرف دارو وقتی ترومبوز یا آمبولی به وجود آمده است بیش از میزانی است که برای پیشگیری مورد استفاده قرار می گیرد.

پیشگیری از آمبولی پا

با دنبال کردن موارد زیر، می‌توان از تشکیل لخته‌های خون و آمبولی در پاها پیشگیری کرد: اگر مجبور بودید مدتی را در حالت درازکش بوده باشید، مثلا پس از جراحی، بیماری یا تصادف، هرچه سریع‌تر راه رفتن را آغاز کنید. اگر در معرض خطر تشکیل لخته هستید، با پزشک خود در مورد موارد زیر صحبت کنید: استفاده از جوراب‌های ساق بلند فشاری یا جوراب ضد آمبولی (که اغلب جوراب‌های ساق‌بلند فشاری پزشکی خوانده می‌شوند)، استفاده از داروهای ضدانعقاد خون برای پیشگیری از تشکیل لخته خون. اگر ناچارید برای مدتی طولانی در حالت نشسته بمانید، مثلا در سفرهایی که بیش از 4 ساعت به طول می‌انجامند، هر 2 تا 3 ساعت یک بار، بلند شوید و راه بروید. در همان حالت نشسته، اندام تحتانی خود را ورزش دهید، به این صورت که: 1- در حالی که انگشت شست پای خود را روی زمین نگه داشته‌اید، پاشنه‌های خود را بالا و پایین ببرید. 2- در حالی که پاشنه‌های خود را روی زمین نگه داشته‌اید، انگشت شست پای خود را بالا و پایین ببرید.

بیشتر بخوانید : آمبولی ریه ♥ درد روی پا ♥ درد ران پا ♥ آرتروز پا ♥ گرفتگی رگ پا

علت و علائم و درمان آمبولی ریه در دوران بارداری و طب سنتی

آمبولی ریه

آمبولی ریه ,آمبولی ریه Ppt,آمبولی ریه+درمان,آمبولی ریه در بارداری,آمبولی ریه در زنان باردار,آمبولی ریه بعد از سزارین,آمبولی ریه در حاملگی

توضیحاتی در مورد آمبولی ریه

آمبولی ریه (به انگلیسی: Pulmonary embolism) به وجود لخته خون یا گاهی چربی در یکی از سرخرگ‌های ریوی ویا بافت شش‌ها گفته می‌شود. این لخته خون نخست در یکی از سیاهرگ‌های عمقی اندام تحتانی یا لگن شکل می‌گیرد.آمبولی چربی بیشتر از ناحیه یک شکستگی استخوانی پایه ریزی می‌شود. لخته خون یا آمبولی چربی از راه جریان خون و با گذشتن از قلب به یکی از سرخرگ‌های خونرسان بافت شُش راه یافته و در آنجا مستقر می‌گردد. این پدیده سبب بسته شدن سرخرگ شده و بنابراین توانایی تنفسی کاهش می‌یابد و گاهی بافت ریه از میان می‌رود. آمبولی ریه در همه سن‌ها می‌شود رخ دهد ولی در بزرگسالان رایج‌تر است.در این مطلب از سایت جسارت در مورد آمبولی ریه صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

علائم آمبولی ریه

علایم شایع و میزان شیوع آن‌ها در ترمبوآمبولی ریوی، تندنفسی و کوتاه شدن نفس‌ها و تنگی نفس شنیدن صدای رال (کراکل) ریوی شنیدن صدای دوم قلب تندی ضربان قلب (کمتر ۱۰۰ تپش در دقیقه) تب اندک ولی بیش از °۳۷٫۸[۴] تعریق شدید (دیافورز) شنیدن صدای گالوپ s3 یا s4 (صدای سوم و چهارم قلب) سنکوپ (غش کردن یا حالت غش پیدا کردن) همراه بودن علایم و نشانه‌های بالینی ترومبوفلبیت تورم و درد اندام زیرین (اگر باشد معمولاً قبل از سایر علایم نیز دیده می‌شود) شنیدن صدای سوفل قلبی سیانوز (آبی یا کبود شدن انتهای انگشتان، لب‌ها یا صورت و مخاط‌ها به علت کمبود اکسیژن خون) درد قفسه سینه سرفه گاهی همراه با خلط خونی بروز ادم حاد ریه

دلایل آمبولی ریه

لخته شدن خون در سیاهرگ‌های عمقی. این حالت هر زمان که خون در داخل رگ تجمع یافته و به خوبی جریان نداشته باشد می‌تواند ایجاد شود.  از عوامل تشدیدکننده بیماری سن بالای ۶۰ سال هرگونه آسیب یا بیماری نیازمند استراحت طولانی در بستر نشستن در یک حالت ثابت به مدت طولانی برای نمونه در مسافرت با هواپیما جراحی گذشته نارسایی احتقانی قلب اختلالات ریتم قلب پرخونی پلی سیتمی کم خونی همولیتیک شکستگی استخوان چاقی مصرف دخانیات بارداری مصرف قرص‌های ضد بارداری به ویژه در خانم‌های سیگاری فشار خون بالا سرطان که شایعترین آن سرطان پانکراس است وجود کاتترهای ورید مرکزی

پیشگیری از آمبولی ریه

از استراحت طولانی‌مدت در بستر در بیماری خودداری کنید. در دوره نقاهت از جوراب کشی بهره‌گیری کنید (چه در هنگام استراحت در بستر و چه در هنگام برخاستن از بستر) پس از جراحی هر چه زودتر حرکت اندام‌های زیرین و راه رفتن را آغاز کنید. خودداری از کاربرد دخانیات، به ویژه در خانم‌های ۳۵ سال به بالا که قرص ضد بارداری مصرف می‌کنند. دوری از جراحی‌های غیر ضروری. در این موارد از روش‌های دیگری به جز جراحی بهره‌گیری کنید. در سفر هر ۱–۲ ساعت زمانی ایستاده و راه بروید. مصرف یک قرص آسپرین در روز می‌تواند نقش پیشگیری‌کننده در این زمینه داشته باشد؛ در این باره با پزشک خود مشورت کنید. غواصی به شیوه درست

آمبولی ریه و عوارض

مرگ سریع‌الوقوع در اثر یک لخته بزرگ که بیش از ۵۰٪ جریان خون ریه‌ها را مسدود کند. خون‌ریزی شدید داخل ریه دراثر لخته‌های کوچکتر

درمان آمبولی ریه

بررسی‌های تشخیصی می‌شود دربرگیرنده رادیوگرافی قفسه سینه، اسکن ریه، آنژیوگرافی ریه، نوار قلب، سمع قلب و ریه، و آزمایش‌های خون جهت اندازه‌گیری عوامل انعقادی و زمان پروترومبین باشد.  هدف درمانی شامل: نگهداری عملکرد قلب و ریه در اندازه پذیرفتنی (تا برطرف شدن لخته) و جلوگیری از عود آمبولی جراحی ممکن است برای بستن رگ بزرگ منتهی به قلب و ریه (رگ اجوف) یا نهادن یک صافی در داخل آن برای جلوگیری از گذر لخته‌ها به سمت قلب لازم باشد (به ندرت) بکارگیری جوراب‌کشی یا پیچیدن ساق پا با باند کشی از نشستن به حالتی که ساق‌ها یا مچ پاها را روی یکدیگر بیندازید خودداری کنید. در هنگام نشستن طولانی مدت گونه‌ای بنشینید که پاها بالاتر از ران‌ها قرار گیرند. در هنگام خوابیدن پاها را بالاتر از سطح بستر قرار دهید. داروها داروهای ضد انعقاد به سوی حل کردن لخته و جلوگیری از ایجاد دوباره آن. سطح داروهای ضد انعقاد باید به گونه مرتب اندازه‌گیری شود تا اطمینان حاصل شود سطح آن‌ها در اندازه دلخواه و بی‌خطر است. تجویز اکسیژن، در صورت نیاز آنتی بیوتیک‌ها، در موارد آمبولی عفونی فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری تا هنگام برطرف شدن علایم التهابی برآمده از لخته شدن خون در بستر استراحت نمایید. در استراحت در بستر اندام‌های زیرین را به گونه مکرر حرکت دهید تا به جریان یافتن خون در آن‌ها کمک شود. رژیم غذایی رژیم ویژه‌ای نیاز نیست.

آمبولی ریه بعد از زایمان

پزشکان معمولا به خانم‌های باردار توصیه می‌کنند تحرک داشته باشند و پیاده‌روی را از قلم نیندازند. اما این پیاده‌روی و تحرک به جز اینکه باعث بهتر شدن جریان خون در رگ‌ها می‌شود، از بروز آمبولی ریه که بیماری شایعی در قبل و بعد از زایمان است هم جلوگیری می‌کند. بنابراین ما از دکتر فاطمه سمامی،‌جراح و متخصص زنان و زایمان و دارای برد تخصصی، درباره علائم این بیماری شایع پس از زایمان و علائم و درمان آن پرسیدیم.دکتر فاطمه سمامی،‌جراح و متخصص زنان و زایمان، درباره آمبولی ریه پس از زایمان می‌گوید:« آمبولی ریه به مسدود شدن عروق ریه و انسداد مکانیکی در شریان‌های ریه گفته می‌شود. آمبولی ریه بعد از زایمان در هر 7‌هزار حاملگی یک‌بار رخ می‌دهد گرچه احتمال بروز آن هم قبل از زایمان و هم بعد از زایمان وجود دارد. نحوه بروز این عارضه در قبل و بعد از زایمان یکسان است اما آمبولی‌هایی که پس از زایمان اتفاق می‌افتند،‌ درصد مرگ و میر بیشتری دارند.» تقریبا 70 درصد از کسانی که دچار آمبولی ریه می‌شوند، لخته شدن ورید‌های عمقی هم در آنها مشاهده شده است. به همین دلیل دکتر سمامی می‌گوید: «این عارضه ممکن است هم در زایمان طبیعی و هم در سزارین اتفاق بیفتد. اما درصد آن در زایمان سزارین بیشتر است چون در سزارین بیمار جراحی شده و مقداری خون از دست داده است که همین می‌تواند از عوامل بروز آمبولی باشد. خطر بروز آمبولی ریه در مادران از هفته اول بعد از زایمان تا 6 ماه بعد وجود دارد اما در اولین هفته پس از زایمان بیشتر اتفاق می‌افتد. خانم‌هایی که تازه زایمان کرده‌اند ممکن است در هفته اول تحرک‌شان کم شود و همین کم‌تحرکی یکی از فاکتور‌های بروز آمبولی است.»

علت آمبولی ریه چیست

آمبولی ریه زمانی اتفاق می‌افتد که یک توده از مواد – اغلب یک لخته‌ی خون – داخل یک شریان گیر می‌کند. این لخته‌های خون اغلب از وریدهای عمقی پاها می‌آیند. این عارضه به ترومبوز ورید عمقی (DVT) معروف است. در اکثر موارد، چندین لخته‌ی خون در آمبولی ریه دخیل‌اند اما نه لزوما به‌طور همزمان. بخش‌هایی از ریه که توسط شریان‌های مسدودشده اداره می‌شدند، از خون تُهی می‌شوند و ممکن است ازبین بروند (مرگ بافت ریه). این وضعیت انفارکتوس ریوی نامیده می‌شود و باعث می‌شود که رساندن اکسیژن به سایر قسمت‌های بدن برای ریه‌ها دشوار شود. گاهی اوقات انسداد در عروق خونی توسط موادی به غیر از لخته‌های خون ایجاد می‌شود، مانند: چربی مربوط به مغز استخوانِ یک استخوان بلند شکسته؛ کلاژن یا سایر بافت‌ها؛ بخشی از یک تومور؛ حباب‌های هوا.

عوامل پر‌خطر آمبولی ریه در بارداری و زایمان

از عوامل پر‌خطر بروز آمبولی ریه می‌توان به زایمان سزارین، دیابت، خونریزی، کم‌خونی،‌ویار شدید حاملگی، بی‌تحرکی (شامل کسانی می‌شود که در دوره بارداری باید استراحت داشته باشند و یا کسانی که بعد از بارداری تحرک چندانی ندارند)، چاقی، حاملگی چند‌قلویی،‌فشار‌خون حاملگی (پره‌اکلامپسی)،‌عفونت بعد از زایمان، بارداری در سن بالاتر از 35 سالگی، دخانیات (بیش از 10 سیگار در روز)، سابقه ترومبوز یا آمبولی، سرطان، لوپوس (نوعی بیماری پوستی)، مسافرت‌های طولانی و بی‌تحرکی زیاد ناشی از آن، سندروم نفروتیک (سندرومی مرتبط با کلیه‌ها)، خونریزی بعد از زایمان، تزریق خون و بیماری قلبی اشاره کرد.‌جراحی ارتوپدی بر اثر شکستگی پا که بی‌تحرکی ناشی از آن موجب بروز آمبولی شده و خود این جراحی هم یکی از عوامل بروز آن است. همچنین دکتر سمامی اختلالات ژنتیکی را در بروز این عارضه بسیار مهم می‌داند و می‌گوید:« اختلالات ژنتیکی در افراد مبتلا به اختلال ترومبوفیلیک ارثی هم می‌تواند باعث بروز آمبولی شود. این اختلال ژنتیکی در این افراد، به این صورت است که پروتئین‌های خاصی در بدن تولید می‌شوند که در صورت بروز ترومبوز یا آمبولی باعث مهار آن می‌شوند، اما این پروتئین‌ها در بدن این افراد به طور ارثی و یا به دلیل بیماری سرطان، وجود ندارد.»

آمبولی ریه و سابقه ژنتیکی

جالب است بدانید که بسیاری از افراد اصلا نمی‌دانند که سابقه ژنتیکی این بیماری را دارند. بر همین اساس دکتر سمامی توضیح می‌دهد:« افرادی که سابقه‌ی مرگ ناگهانی در اثر آمبولی ریه در خانواده دارند و یا افرادی از خانواده‌ی نزدیک‌شان دچار ترومبوز شده‌اند و چنین تجربه‌هایی دارند ممکن است مشکوک به آمبولی ریه باشند. همچنین خانم‌هایی که دچار ترومبوز می‌شوند اما باردار نیستند و هیچ‌کدام از علائم آمبولی هم در آنها مشاهده نشده است، به احتمال زیاد زمینه ژنتیکی دارند.»

پیشگیری از آمبولی ریه در بارداری و زایمان

دکتر سمامی خانم‌ها برای پیشگیری از آمبولی ریه، باید حتما مراقبت‌های بارداری را انجام دهند، به پزشک شرح‌حال مناسب بدهند و اگر سابقه‌ای از لخته شدن خون در خانواده دارند به او بگویند، نباید بی‌تحرک بمانند، باید کم‌خونی‌شان را اصلاح کنند. این افراد بعد از زایمان هم نباید به مدت‌های طولانی دراز بکشند، نباید سیگار بکشند و باید از جوراب‌های واریس یا الاستیک استفاده کنند. برای پیشگیری از بروز این عارضه در بیمارانی که زمینه‌ارثی دارند و یا مشکوک به آمبولی هستند، دارو‌های ضد‌انعقادی تجویز می‌شود. ضمن اینکه درمان آمبولی هم معمولا با هپارین و دارو‌های ضد‌انعقادی انجام می‌شود.»

همه چیز درباره ریه ها

ریه ها یک جفت اندام در قفسه سینه است که در درجه اول مسئول تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن بین خون و هوایی که ما تنفس می کنیم می باشد ریه ترکیب خوشه ای از کیسه های هوایی کوچک ( آلوئول ) ، دیوار الاستیک (غشاء)، مویرگ ها و رگ های خونی کوچک است این غشاء بین آلوئول و رگ های خونی باعث نزدیکی هوا و خون با یکدیگر می شود فاصله هوایی موجود در ریه و خون در مویرگ های بسیار کم است و اجازه می دهد تا مولکول های اکسیژن و دی اکسید کربن در سراسر غشاء انتقال یابد. تبادل هوا بین ریه ها و خون از طریق شریان ها و سیستم وریدی می باشد شریانها و وریدها حمل و انتقال خون را در سراسر بدن انجام می دهند اما این روند برای هر کدام بسیار متفاوت است. سرخرگ ها که خون را از قلب به بدن می برند ورید ها خون را از بدن به قلب برمی گردانند. و قلب یک پمپ دو طرفه است.

آمبولی ریه و سابقه پزشکی

اگر شما یا هر یک از اعضای خانواده‌تان در گذشته به لخته‌های خون وریدی یا آمبولی ریه دچار شده باشید، خطر ابتلای شما به این وضعیت بیشتر خواهد شد. این ممکن است به علت اختلالات ارثی باشد که بر خون اثر می‌گذارند و آن را بیشتر مستعد لخته‌شدن می‌کنند. علاوه بر این برخی از بیماری‌ها و درمان‌های پزشکی نیز شما را در معرض خطر قرار می‌دهند، مانند: بیماری قلبی: بیماری قلبی‌عروقی به‌ویژه نارسایی قلبی، احتمال تشکیل لخته‌های خون را افزایش می‌دهد. سرطان: برخی سرطان ها – به‌خصوص سرطان‌ پانکراس (سرطان لوزالمعده)، سرطان تخمدان، سرطان ریه و بسیاری از سرطان‌هایی که دچار متاستاز شده‌اند – سطوح موادی را که به تشکیل لخته‌ی خون کمک می‌کنند، افزایش می‌دهند. شیمی درمانی نیز احتمال تشکیل لخته‌ی خون را افزایش می‌دهد. در زنانی با سابقه‌ی شخصی یا خانوادگی سرطان سینه که تاموکسیفن یا رالوکسیفن مصرف می‌کنند نیز احتمال تشکیل لخته‌های خون بیشتر است. جراحی: جراحی یکی از علل اصلی لخته شدن خون است. به همین علت برای پیشگیری از تشکیل لخته‌ها ممکن است قبل و بعد از جراحی‌های مهمی مانند تعویض مفصل زانو، داروهای خاصی به فرد داده شود.

آمبولی ریه و استراحت طولانی مدت

احتمال تشکیل لخته‌های خون در طول دوره‌هایی که فرد هیچ‌گونه فعالیت بدنی ندارد، بسیار بیشتر خواهد شد، مانند: استراحت در رختخواب: درازکشیدن طولانی‌مدت در رختخواب پس از جراحی، حمله‌ی قلبی، شکستگی پا، آسیب‌دیدگی یا هر نوع بیماری جدی، شما را بیشتر مستعد تشکیل لخته‌های خون می‌سازد. هنگامی که اندام‌های تحتانی به‌مدت طولانی افقی باشند، جریان خون وریدی کُند و خون در پاها جمع می‌شود. سفرهای طولانی: نشستن در یک وضعیت تنگ و فشرده (کم‌جا) در طول سفرهای هوایی یا زمینی طولانی، جریان خون در پاها را کُند می‌سازد که این امر در تشکیل لخته‌های خون نقش دارد.

خطرات آمبولی ریه

آمبولی ریه می‌تواند بسیار خطرناک باشد. حدود یک‌سوم از افراد با آمبولی ریه‌ی تشخیص داده‌نشده یا درمان‌نشده زنده نمی‌مانند، با این‌حال هنگامی که این عارضه به‌موقع تشخیص داده و درمان شود، این میزان به‌طرز چشمگیری کاهش می‌یابد. آمبولی ریه ممکن است به پرفشاری خون ریوی نیز منجر شود؛ وضعیتی که در آن فشار خون در ریه‌های شما و در سمت راست قلب‌تان بیش‌ازحد بالاست. هنگامی که گرفتگی‌هایی در عروق داخل ریه‌هایتان داشته باشید، قلب‌تان باید برای به‌جریان‌انداختن خون در آن رگ‌ها سخت‌تر کار کند. این مسئله، فشار خون را در داخل این رگ‌ها و سمت راست قلب افزایش می‌دهد که می‌تواند قلب شما را ضعیف کند. در موارد نادر، آمبولی‌های کوچکی به‌طور مکرر اتفاق می‌افتند، به مرور زمان گسترش می‌یابند و به پرفشاری ریوی مزمن منجر می‌شوند که به پرفشاری ریوی ترومبوآمبولیک مزمن نیز معروف است.

آمبولی ریه پس از جراحی

جلوگیری از تشکیل لخته در رگ‌های عمقی پاها (ترومبوز ورید عمقی)، به پیشگیری از آمبولی ریه کمک خواهد کرد. به این دلیل اکثر بیمارستان‌ها در مورد اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از لخته‌شدن خون بسیار جدی هستند، ازجمله: ۱. رقیق کننده خون (ضدانعقادها) این داروها اغلب قبل و بعد از جراحی به افرادی که در معرض خطر تشکیل لخته هستند و همچنین کسانی که به‌خاطر حمله‌ی قلبی، سکته مغزی یا عوارض ناشی از سرطان در بیمارستان بستری شده‌اند، داده می‌شود. ۲. جوراب‌های فشرده‌سازی (واریس) جوراب‌های فشرده‌سازی (واریس)، پاها را به‌طور یکنواخت تحت فشار قرار می‌دهند و به رگ‌ها و عضلات پا کمک می‌کنند خون را به‌طور مؤثرتری حرکت بدهند. آنها یک راه مطمئن، ساده و ارزان برای جلوگیری از راکدشدن خون در طول و پس از جراحی عمومی هستند. ۳. بالا‌آوردن پا بلندکردن پاهایتان در هر زمان ممکن و در طول شب نیز بسیار مؤثر است. با قراردادن چند کتاب یا آجر، پایین تخت‌تان، پاهایتان را ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر بالا بیاورید. ۴. فعالیت بدنی حرکت‌کردن در اسرع وقت پس از جراحی، به پیشگیری از آمبولی ریه و سرعت‌بخشیدن به روند بهبودی کمک می‌کند. این یکی از دلایل اصلی است که پرستاران از بیماران می‌خواهند هرچه زودتر از جایشان بلند شوند – حتی در همان روزی که جراحی داشته‌اند – و علی‌رغم وجود درد در محل برش جراحی، چند دقیقه راه بروند.

آمبولی ریه حین سفر

احتمال تشکیل لخته‌های خون در حین مسافرت کم است اما با طولانی‌شدن سفر، افزایش می‌یابد. اگر عوامل خطر لخته‌شدن خون را دارید و در مورد مسافرت نگران هستید، با پزشک‌تان صحبت کنید. پزشک شما ممکن است موارد زیر را برای کمک به پیشگیری از تشکیل لخته‌های خون در طول مسافرت توصیه کند: ۱. مقدار زیادی مایعات بنوشید کم‌آبی می‌تواند در تشکیل لخته‌های خون نقش داشته باشد و آب، بهترین مایع برای پیشگیری از کم‌آبی بدن است (فواید نوشیدن آب). از مصرف الکل اجتناب کنید، چون باعث ازدست‌رفتن آب بدن و کم‌آبی می‌شود. ۲. از جایتان بلند شوید در طول سفرهای هوایی، هر یک ساعت از جایتان بلند شوید و در کابین هواپیما قدم بزنید. اگر رانندگی می‌کنید، هر یک ساعت توقف کنید و چند بار دور ماشین راه بروید. چند مرتبه نیز حرکت خم‌کردن عمیق زانوها (deep knee bends) را انجام بدهید. ۳. در صندلی‌تان وول بخورید هر ۱۵ تا ۳۰ دقیقه، مچ پاهایتان را به عقب و جلو خم کنید و بپیچانید. ۴. جوراب‌های فشرده‌سازی بپوشید پزشک‌تان ممکن است برای کمک به افزایش گردش خون و حرکت مایع در پاهای شما، پوشیدن این جوراب‌ها را توصیه کند. جوراب‌های فشرده‌سازی در انواع بافت‌ها و رنگ‌های شیک موجودند. حتی دستگاه‌هایی به‌نام stocking butlers نیز وجود دارند که در پوشیدن این جوراب‌ها به شما کمک می‌کنند.

بیشتر بخوانید : آمبولی پا ♥ آمپیم ♥ عفونت ریه ♥ سرطان ریه ♥ ذات الریه

قرص روکین و حالت تهوع

قرص روکین و حالت تهوع

قرص روکین ,قرص روکین خوبه؟,قرص روکین برای درمان کیست,قرص روکین ویکی پدیا,قرص روکین ضد بارداری,قرص روکین و عوارض آن,قرص روکین و لکه بینی

در این مطلب از سایت جسارت می خواهیم در مورد قرص روکین صحبت کنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد

توضیحاتی در مورد قرص روکین

قرص روکین (Rokin) نوعی داروی ضد بارداری است که ترکیبی از هورمون‌های استروژن و پروژسترون می‌باشد. تهوع، سردرد و خونریزی غیرطبیعی از عوارض آن است.

قرص روکین و پیشگیری از بارداری‌

بارداری‌های ناخواسته از مشکلاتی است که زوجین را مجبور به استفاده از وسایل و داروهای ضدبارداری می‌کند. قرص روکین از داروهایی است که به منظور پیشگیری از بارداری در خانم‌ها استفاده می‌شود. لازم است قبل از اقدام به مصرف این دارو با چگونگی مصرف و یا عوارض احتمالی آن آشنایی کافی داشته باشید.

قرص روکین چیست

قرص روکین (Rokin) ترکیبی از هورمون‌های استروژن و پروژسترون می‌باشد که برای جلوگیری از بارداری مورد استفاده قرار می‌گیرد. قرص روکین با پیشگیری از آزادسازی تخمک در طول دوره قاعدگی از حاملگی جلوگیری می‌کند. این دارو به غلیظ شدن مایع واژن کمک کرده و از باروری تخمک‌ها و تغییرات رحم پیشگیری کرده و به همین ترتیب از بارور شدن تخمک جلوگیری می‌کند. این دارو در درمان عوارض قبل از قاعدگی نظیر درد قبل از قاعدگی ، تغییرات اشتها و اضطراب موثرتر از قرص‌های جلوگیری از بارداری دیگر عمل می‌کند. لازم به ذکر است که این دارو باعث افزایش وزن نمی‌شود و همچنین نفح و ورم، در مصرف روکین بر خلاف سایر قرص‌های ضدبارداری اتفاق نمی‌افتد.

تاثیر قرص روکین در بدن

این دارو ترکیبی از هورمون های استروژن و پروژسترون می باشد. این محصول برای جلوگیری از بارداری مورد استفاده قرار می گیرد. اساسا با پیشگیری از آزاد سازی تخمک در طول دوره قاعدگی از حاملگی جلوگیری می کند. قرص روکین به غلیظ شدن مایع واژن کمک کرده و از باروری تخمک ها و تغییرات رحم پیشگیری کرده و به همین ترتیب از بارور شدن تخمک جلوگیری می کند. اگر تخمک بارور شده به رحم نرسد از بدن خارج می شود.

عوارض جانبی قرص روکین

حالت تهوع، استفراغ، سردرد، نفخ، حساس شدن نوک پستان، ورم مچ پا، تغییر وزن، بی نظمی در دوره‌های عادت ماهیانه، افزایش فشار خون، تغییرات غیر طبیعی در خونریزی واژن، بالابودن سطح پتاسیم خون ( ضعف ماهیچه، کاهش ضربان قلب)، تنگی نفس ناگهانی، درد قفسه سینه، عرق کردن غیر طبیعی، سرگیجه، سرفه خونی، بی حس شدن دست و پا، ضعف بدن، تغییر دید ناگهانی، لکنت زبان

نحوه مصرف قرص روکین

در مورد نحوه آغاز مصرف اولین بسته قرص خود با پزشک مشورت کنید. به طور معمول آغاز مصرف این قرص‌ها در دوران قاعدگی (روز اول) خواهد بود . بهتر است برای اطمینان بیشتر مصرف آن از روز اول خونریزی قاعدگی شروع و تا پایان ۲۱ قرص شبی یک قرص میل شود. مصرف بسته بعدی قرص ، پس از یک فاصله هفت روزه آغاز می‌شود. توصیه می‌شود که فاصله مصرف دو قرص متوالی بیش از ۲۴ ساعت نباشد. توجه: قبل از مصرف قرص روکین اگر به انواع استروژن و یا پروژسترون حساسیت دارید پزشک خود را در جریان قرار دهید.

نکاتی در مورد مصرف قرص روکین

 دارو را در ساعت معین و ترجیحاً بعد غذا و قبل از خواب میل کنید. در هنگام مصرف دارو از قرار گرفتن در معرض نور آفتاب خودداری نمایید. در صورت مراجعه به پزشک وی را از مصرف دارو مطلع نمایید. در صورت مشکوک شدن به بارداری مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه نمایید. استفاده از این قرص‌ها از شما در برابر بیماری‌های مقاربتی حفاظت نمی‌کند. خانم‌هایی که مصرف روکین را قطع می‌کنند در مجموع کاهشی در میزان باروری ندارند. این قرص‌ها همچنین ممکن است برای درمان سندروم پیش قاعدگی یا آکنه خفیف مورد استفاده قرار بگیرند. این قرص را از طریق دهان و همراه یا بدون غذا مصرف کنید. اگر دو دوز متوالی را مصرف نکردید برای انجام آزمون بارداری با پزشک خود تماس بگیرید. اگر مصرف این قرص را در ۲۴ ساعت اول شروع عادت ماهیانه خود آغاز کردید نیازی به استفاده از دیگر قرص‌های ضد بارداری نمی‌باشد. برای تاثیر بیشتر این قرص بهتر است از آن هر روز استفاده کنید. می‌توانید از این قرص قبل از خواب یا موقع شام استفاده کنید.

قرص روکین و احتمال حاملگی

احتمال حاملگی با مصرف صحیح این دارو کمتر از 1 درصد است.

قرص روکین یک قرص ضد بارداری

امروزه قرص های ضد بارداری مختلف و زیادی در داروخانه ها موجود می باشند و در دسترس عموم قرار دارند یکی از این داروها قرص روکین می باشد. این دارو در گروه داروهای خوراکی ضد بارداری قرار دارد که دارای ۳ میلی گرم درسپیروتون (پروژستین) و ۰.۰۳ میلی گرم اتیلین استرادیول( استروژن) است.

قرص روکین و چاقی

قرص ضد بارداری روکین بر خلاف دیگر قرص های ضد بارداری باعث چاقی نمی شود و همچنین نفخ و ورم همراه با خود ندارد.

موارد مصرف قرص روکین

علاوه بر جلوگیری از بارداری، قرص های ضد بارداری دوره های قاعدگی شما را تنظیم می کند و از دست دادن خون و درد دوره های قاعدگی را کاهش می دهد و در نهایت خطر ابتلا به کیست تخمدان را کاهش می دهد. استفاده از این قرص ها از شما در برابر بیماری های مقاربتی حفاظت نمی کند. این قرص ها همچنین ممکن است برای درمان سندروم پیش قاعدگی یا آکنه خفیف مورد استفاده قرار بگیرند اکر شما استفاده از این قرص ها را برای جلوگیری از بارداری انتخاب کرده باشید.

طریقه مصرف قرص روکین

بر اساس تجویز پزشک از قرص روکین استفاده کنید و بروشور داخل بسته دارو را برای کسب اطلاعات دقیق از میزان دوز مصرفی بخوانید. این قرص را از طریق دهان و همراه یا بدون غذا مصرف کنید. در مورد نحوه آغاز مصرف اولین بسته قرص خود با پزشک مشورت کنید. اگر مصرف این قرص را در ۲۴ ساعت اول شروع عادت ماهیانه خود آغاز کردید نیازی به استفاده از دیگر قرص های ضد بارداری نمی باشد. این قرص را در ساعت مشخصی در روز مصرف کنید. برای تاثیر بیشتر این قرص بهتر است از آن هر روز استفاده کنید. از مصرف هیچ یک از دوزهای مصرفی چشم پوشی نکنید. این قرص باید در رژیم ۲۱ روزه با شروع اولین روز قاعدگی مورد استفاده قرار گیرد. می توانید از این قرص قبل از خواب یا موقع شام استفاده کنید.

هشدار در مورد مصرف قرص روکین

قبل از مصرف قرص روکین اگر به انواع استروژن و یا پروژسترون حساسیت دارید پزشک خود را در جریان قرار دهید. این محصول دارای مواد غیز فعالی می باشد که می تواند باعث ایجاد واکنش های حساسیتی شود. قبل از مصرف این دارو پرشک خود را در جریان سابقه پزشکی خود قرار دهید: مشکلا غده آدرنال سکته لخته شدن خون فشار خون بالا درمان نشده یا کنترل نشده سرطان اختلال انسداد خون دیابت سر درد یا میگرن شدید بیماری های قلبی مشکلات کلیوی و کبد بالاب بودن سطح چربی خون افسردگی چاقی مشکلات کیسه صفرا واکنش دارویی قرص های روکین همانطور که در این مطلب گفته شد این قرص برای پیشگیری از بارداری عالی می باشد.

مکانیسم اثر قرص روکین

مکانیسم اثر این دارو هم مانند سایر داروهای این دسته مهار تخمک گذاری از طریق سرکوب LH و FSH است.

مهم ترین فایده قرص روکین

مهمترین حسن این دارو نداشتن فعالیت آندروژنی است بنابراین در خانمهای دارای آکنه یا مشکلاتی مانند هیرسوتیسم (افزایش و یا وجود موهای غیرطبیعی و زاید) استفاده از روکین توصیه می گردد (که هم نوعیدرمان می باشد و هم خود این داروی هومرمونی باعث افزایش آکنه یا موهای زاید نمی گردد)

مصرف قرص روکین و درمان آکنه

استفاده از آن در درمان آکنه و هیرسوتیسم و نیز PMS یا سندرم پیش قاعدگی – احتمال حاملگی با مصرف صحیح این دارو کمتر از 1 درصد است. داروی دیگری با نام تجاری کنتراسمین تولید کارخانه ایران هورمون نیز وجود دارد که دقیقا ترکیبی مشابه ترکیب روکین دارد و در اصل یک دارو با نام های تجاری مختلف و ساخت کارخانه های مختلف هستند. داروی فوق روکین یا کنتراسمین در خانمهایی با افزایش وزن یا مستعد چاقی و یا خانمهایی که رژیم لاغری دارند و یا قصد لاغری دارند یک انتخاب بهتر بعنوان قرص پیشگیری است چون کمتر باعث افزایش وزن می شود.

واکنش های دارویی با قرص روکین

مهار کننده های آروماتاز( آناستروزول، اگزمستان) تاموکسی فن تیزانیدین ترانکسامیک اسید محصول ترکیبی خاص برای درمان هپاتیت C

همه چیز در مورد قرص های ضد بارداری

قرص ضدبارداری (Oral contraceptive pill , OCP, Combined oral contraceptive pill) به گروهی از داروهای خوراکی به شکل قرص گفته می‌شود که برای پیشگیری از بارداری مصرف می‌شوند. این داروها از پرکاربردترین روش‌های پیشگیری از حاملگی در سراسر جهان می‌باشند و نقشی انقلابی در جامعه انسانی داشته‌اند. مصرف این قرص‌ها از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی نظیر ایدز پیشگیری نمی‌کند و فقط برای پیشگیری از بارداری هستند.در ابتدای قرن بیستم تعدادی از دانشمندان اروپایی همچون Beard, Prenant و Loeb متوجه نقش ترشحات جسم زرد (corpus luteum) حاملگی در جلوگیری از تخمک گذاری شدند. در سال ۱۹۲۷ دانشمند اتریشی موفق شد با این ترشیحات نازایی موقت در موشها ایجاد کند. در ۱۹۳۷ Makepeace نشان داد که پروژسترون خالص می‌تواند تخمک‌گذاری را در خرگوش مهار کند. Astwood و Fevold یافته مشابهی را در ۱۹۳۹ و در مورد موشها گزارش کردند. در نهایت در سال ۱۹۵۰ Pincus ,Garcia و Rockاثر ترکیبی از پروژسترون و ۱۹-نور پروژستین را در مهار تخمک‌گذاری زنان گزارش کردند. یکی از ترکیبهای مورد استفاده نوراتینودرل بود که در مطالعات اولیه درصد کمی ناخالصی با مسترانول داشت. دانشمندان با حذف مسترانول از ترکیب متوجه کاهش اثر ضدبارداری و بروز خون‌ریزی تخریبی (breakthrough bleeding) شدند؛ لذا مسترانول را به ترکیب اضافه کردند. در سال ۱۹۵۰ اولین کارآزمایی بالینی در مورد مصرف قرصهای ترکیبی ضد حاملگی در هائیتی و پورتوریکو انجام شد که با موفقیت صد در صد ترکیب نوراتینودرل-مسترانول در پیشگیری از بارداری مواجه شد. در سال ۱۹۵۹ ENOVID (ترکیب ۹/۸۵ mg نوراتینودرل و ۱۵۰ µg مسترانول) برای مصرف در برخی اختلالات خون‌ریزی زنان مورد تأیید اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمریکا (FDA) قرار گرفت و در نهایت در نهم ماه مه سال ۱۹۶۰، این سازمان، این دارو را جهت مصرف در پیشگیری از حاملگی مورد تأیید قرار داد. (در حال حاضر در آمریکا از لیست دارویی خارج شده است). در سال ۱۹۶۰ اولین داروهایی که تنها شامل پروژسترون بودند و همچنین انواع تزریقی طولانی اثر این ترکیبات هورمونی جهت پیشگیری از حاملگی معرفی شدند. پس از آن میلیون‌ها زن به مصرف این قرصها رو آوردند تا اینکه در سال گزارش‌هایی مبنی بر اثرات جانبی این دارو به دست آمد. تحقیقات بعدی نشان داد که این عوارض با دوز ترکیبات قرص مرتبط است لذا قرصهای جدیدی طراحی شدند که دوز کمتری از هورمونها را داشتند (قرصهای نسل دوم، ال دی یا low dose). با افزایش مصرف ترکیبات دو فازی یا سه فازی در ۱۹۸۰ دوز هورمونها در این قرصها کاهش بیشتری داشت به‌طوری‌که می‌توان این دوز را کمترین مقداری که می‌تواند به‌طور مؤثری جلوی حاملگی را بگیرد دانست. در ۱۹۹۰ نسل سوم این قرصها(CYCLEN و DESOGEN) که شامل ترکیب پروژسترون با اثرات کاهش یافته آندروژنی بودند به بازار آمدند.

انواع قرص های ضد بارداری

قرص اچ دی Contraceptive HD شامل ۰٫۵ میلی‌گرم لوونورگسترول و ۵۰ میکروگرم اتینیل استرادیول که امروزه به دلیل عوارض جانبی زیادش به ندرت تجویز می‌شود ال دی Contraceptive LD شامل ۰٫۳ میلی‌گرم لوونورگسترول و ۳۰ میکروگرم اتینیل استرادیول LD بکار رفته در نام این دارو مخفف Low Dose است.در موارد جلوگیری از بارداری پس از مقاربت یا اورژانسی، تعداد قرص‌های مصرفی را افزایش ندهید. زیرا دوز بیش از حد دارو عوارض جانبی جدی را به همراه خواهد داشت. برای اطمینان بیشتر و اثر بخشی بهتر دارو، زمان آغاز مصرف اهمیت دارد و بهتر است در 12 ساعت اول بعد از مقاربت دارو مصرف شود. دی ئی Contraceptive DE شامل ۰٫۱۵ میلی‌گرم دزوگسترل (Desogestrel) و ۳۰ میکروگرم اتینیل استرادیول Contraceptive Triphasic (نام تجاری Triphasil) شامل لوونورگسترول و اتینیل استرادیول (در سه مرحله و شامل ۲۱ قرص می‌باشد) قرص شیردهی، (Minipil) شامل مقادیری اندک پروژستین است. (در ایران ۳۰ میکروگرم لوونورژسترول) ت

بیشتر بخوانید : قرص مترونیدازول ♥ قرص راکوتان ♥ قرص فلوکستین ♥ قرص ترامادول ♥ ناپروکسن